örömük

Hungarian

Etymology

öröm + -ük (possessive suffix)

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈørømyk]
  • Hyphenation: örö‧mük

Noun

örömük

  1. third-person plural single-possession possessive of öröm

Declension

Inflection (stem in -e-, front rounded harmony)
singular plural
nominative örömük
accusative örömüket
dative örömüknek
instrumental örömükkel
causal-final örömükért
translative örömükké
terminative örömükig
essive-formal örömükként
essive-modal örömükül
inessive örömükben
superessive örömükön
adessive örömüknél
illative örömükbe
sublative örömükre
allative örömükhöz
elative örömükből
delative örömükről
ablative örömüktől
non-attributive
possessive - singular
örömüké
non-attributive
possessive - plural
örömükéi
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.