ümkamen

See also: umkamen and umkämen

Low German

Etymology 1

From the verb, see below. Cognate with Dutch omgekomen (“killed, dead”), omkomen (“to die, to be killed”).

Adjective

ümkamen (no comparative, no superlative)

  1. killed, dead
Declension

Invalid params in call to Template:nds-decl-adj3: 3=ümkamenInvalid params in call to Template:nds-decl-adj3: 3=ümkamen

Positive forms of ümkamen
gender singular plural
masculine feminine neuter all genders
predicative — — — —
partitive — — — —
strong declension
(without article)		 nominative ümkamen ümkamen ümkamen ümkamen
oblique ümkamen ümkamen ümkamen ümkamen
weak declension
(with definite article)		 nominative de ümkamen de ümkamen dat ümkamen de ümkamen
oblique den ümkamen de ümkamen dat ümkamen de ümkamen
mixed declension
(with indefinite article)		 nominative en ümkamen en ümkamen en ümkamen (keen) ümkamen
oblique en ümkamen en ümkamen en ümkamen (keen) ümkamen

Etymology 2

From üm- +‎ kamen.

Verb

ümkamen (present kümmt üm, past keem üm, past participle ümkamen, auxiliary verb wesen)

  1. to die, be killed
Conjugation
Conjugation of ümkamen (class 3 strong verb, separable)
infinitive ümkamen
main clause subordinate clause
indicative present preterite present preterite
1st person singular kaam üm keem üm ümkaam ümkeem
2nd person singular kümmst üm keemst üm ümkümmst ümkeemst
3rd person singular kümmt üm keem üm ümkümmt ümkeem
plural kaamt üm kemen üm ümkaamt ümkemen
imperative present — — —
singular kaam üm
plural kaamt üm
participle present past — —
ümkamen ümkamen

Further reading
  • Plattmakers.de: []
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.