αδήμευτος
Greek
Adjective
αδήμευτος • (adímeftos) m (feminine αδήμευτη, neuter αδήμευτο)
- unconfiscated, unseized
- unseizable, non-confiscatable (not subject to seizure)
Declension
Declension of αδήμευτος
| number case \ gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | αδήμευτος • | αδήμευτη • | αδήμευτο • | αδήμευτοι • | αδήμευτες • | αδήμευτα • |
| genitive | αδήμευτου • | αδήμευτης • | αδήμευτου • | αδήμευτων • | αδήμευτων • | αδήμευτων • |
| accusative | αδήμευτο • | αδήμευτη • | αδήμευτο • | αδήμευτους • | αδήμευτες • | αδήμευτα • |
| vocative | αδήμευτε • | αδήμευτη • | αδήμευτο • | αδήμευτοι • | αδήμευτες • | αδήμευτα • |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.