ανακρίνω

See also: ἀνακρίνω

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek ἀνακρίνω. By surface analysis, ανα- (“re-”) +‎ κρίνω (“judge, examine”).

Pronunciation
  • IPA(key): /a.naˈkɾi.no/
  • Hyphenation: α‧να‧κρί‧νω

Verb

ανακρίνω • (anakríno) (imperfect ανέκρινα/ανέκρινα, past ανέκρινα/ανάκρινα, passive ανακρίνομαι)

  1. to interrogate, question

Conjugation
ανακρίνω   ανακρίνομαι
Active voice ➤ Passive voice ➤
Indicative mood ➤ Imperfective aspect ➤ Perfective aspect ➤ Imperfective aspect Perfective aspect
Non-past tenses ➤ Present ➤ Dependent ➤ Present Dependent
1 sg ανακρίνω ανακρίνω ανακρίνομαι ανακριθώ
2 sg ανακρίνεις ανακρίνεις ανακρίνεσαι ανακριθείς
3 sg ανακρίνει ανακρίνει ανακρίνεται ανακριθεί
1 pl ανακρίνουμε, [‑ομε] ανακρίνουμε, [‑ομε] ανακρινόμαστε ανακριθούμε
2 pl ανακρίνετε ανακρίνετε ανακρίνεστε, ανακρινόσαστε ανακριθείτε
3 pl ανακρίνουν(ε) ανακρίνουν(ε) ανακρίνονται ανακριθούν(ε)
Past tenses ➤ Imperfect ➤ Simple past ➤ Imperfect Simple past
1 sg ανέκρινα, ανάκρινα1 ανέκρινα, ανάκρινα1 ανακρινόμουν(α) ανακρίθηκα
2 sg ανέκρινες, ανάκρινες ανέκρινες, ανάκρινες ανακρινόσουν(α) ανακρίθηκες
3 sg ανέκρινε, ανάκρινε ανέκρινε, ανάκρινε ανακρινόταν(ε) ανακρίθηκε
1 pl ανακρίναμε ανακρίναμε ανακρινόμασταν, (‑όμαστε) ανακριθήκαμε
2 pl ανακρίνατε ανακρίνατε ανακρινόσασταν, (‑όσαστε) ανακριθήκατε
3 pl ανέκριναν, ανακρίναν(ε), ανάκριναν ανέκριναν, ανακρίναν(ε), ανάκριναν ανακρίνονταν, (ανακρινόντουσαν) ανακρίθηκαν, ανακριθήκαν(ε)
Future tenses ➤ Continuous ➤ Simple ➤ Continuous Simple
1 sg θα ανακρίνω ➤ θα ανακρίνω ➤ θα ανακρίνομαι ➤ θα ανακριθώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl θα ανακρίνεις, … θα ανακρίνεις, … θα ανακρίνεσαι, … θα ανακριθείς, …
Perfect aspect ➤ Perfect aspect
Present perfect ➤   έχω, έχεις, … ανακρίνει   έχω, έχεις, … ανακριθεί
  είμαι, είσαι, … ανακριμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤   είχα, είχες, … ανακρίνει   είχα, είχες, … ανακριθεί
  ήμουν, ήσουν, … ανακριμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤   θα έχω, θα έχεις, … ανακρίνει   θα έχω, θα έχεις, … ανακριθεί
  θα είμαι, θα είσαι, … ανακριμένος, ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤ Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤ Imperfective aspect Perfective aspect Imperfective aspect Perfective aspect
2 sg ανάκρινε ανάκρινε — —
2 pl ανακρίνετε ανακρίνετε ανακρίνεστε ανακριθείτε
Other forms Active voice Passive voice
Present participle➤ ανακρίνοντας ➤ ανακρινόμενος, ‑η, ‑ο ➤
Perfect participle➤ έχοντας ανακρίνει ➤ ανακριμένος, ‑η, ‑ο ➤
Nonfinite form➤ ανακρίνει ανακριθεί
Notes  
 
Appendix:Greek verbs		  1. The forms retaining the internal augment αν(α)-έκρινα are more formal but frequent. The second forms without the augment ανά-κρινα are informal but more rare.
 • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.
 • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.
 • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.
  • ανάκριση f (anákrisi, “interrogation, cross-examination”)
  • ανάκριση f (anákrisi, “interrogation”)
  • ανακριτική f (anakritikí, “interrogation methodology”)
  • ανακριτικός (anakritikós, “interrogatory”)
  • επανακρίνω (epanakríno, “judge again”)
  • προανακρίνω (proanakríno, “make preliminary interrogation”)
  • προανάκριση f (proanákrisi, “preliminary interrogation”)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.