ανακόλουθο
Greek
Etymology
From Ancient Greek ἀνακόλουθον (anakólouthon).
Declension
declension of ανακόλουθο
| case \ number | singular | plural |
|---|---|---|
| nominative | ανακόλουθο • | ανακόλουθα • |
| genitive | ανακολούθου •, ανακόλουθου • | ανακολούθων •, ανακόλουθων • |
| accusative | ανακόλουθο • | ανακόλουθα • |
| vocative | ανακόλουθο • | ανακόλουθα • |
Related terms
- ανακολουθία f (anakolouthía, “inconsistency”)
- ανακόλουθος (anakólouthos, “inconsistent”)
Further reading
- Ανακολουθία on the Greek Wikipedia.Wikipedia el
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.