ανασταλτικό
Greek
Etymology
From ανασταλτικός (anastaltikós, “inhibiting, suspensive”, adjective).
Declension
declension of ανασταλτικό
| case \ number | singular | plural |
|---|---|---|
| nominative | ανασταλτικό • | ανασταλτικά • |
| genitive | ανασταλτικού • | ανασταλτικών • |
| accusative | ανασταλτικό • | ανασταλτικά • |
| vocative | ανασταλτικό • | ανασταλτικά • |
Coordinate terms
- αναστολέας m (anastoléas, “inhibitor”)
Related terms
- see: ανασταλτικός (anastaltikós, “inhibiting, suspensive”)
Adjective
ανασταλτικό • (anastaltikó)
- Accusative masculine singular form of ανασταλτικός (anastaltikós).
- Nominative, accusative and vocative neuter singular form of ανασταλτικός (anastaltikós).
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.