ανασχετικός
Greek
Adjective
ανασχετικός • (anaschetikós) m (feminine ανασχετική, neuter ανασχετικό)
- deterring, deterrent
- Synonym: ανασταλτικός (anastaltikós)
Declension
Declension of ανασχετικός
| number case \ gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | ανασχετικός • | ανασχετική • | ανασχετικό • | ανασχετικοί • | ανασχετικές • | ανασχετικά • |
| genitive | ανασχετικού • | ανασχετικής • | ανασχετικού • | ανασχετικών • | ανασχετικών • | ανασχετικών • |
| accusative | ανασχετικό • | ανασχετική • | ανασχετικό • | ανασχετικούς • | ανασχετικές • | ανασχετικά • |
| vocative | ανασχετικέ • | ανασχετική • | ανασχετικό • | ανασχετικοί • | ανασχετικές • | ανασχετικά • |
| derivations | Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ανασχετικός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ανασχετικός, etc.) | |||||
Related terms
- ανασχετικό n (anaschetikó, “deterrent”, noun)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.