ανεπιθύμητος

Greek

Etymology

Learnedly, from Hellenistic Koine Greek ἀνεπιθύμητος (anepithúmētos, “one without desire”). By surface analysis, αν- (an-, privative) +‎ επιθυμητός (epithymitós, “desired, wanted”).[1]

Pronunciation
  • IPA(key): /a.ne.piˈθi.mi.tos/
  • Hyphenation: α‧νε‧πι‧θύ‧μη‧τος

Adjective

ανεπιθύμητος • (anepithýmitos) m (feminine ανεπιθύμητη, neuter ανεπιθύμητο)

  1. unwanted, undesired, undesirable, unwelcome

Declension
Declension of ανεπιθύμητος
number 
case \ gender 		 singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative ανεπιθύμητος • ανεπιθύμητη • ανεπιθύμητο • ανεπιθύμητοι • ανεπιθύμητες • ανεπιθύμητα •
genitive ανεπιθύμητου • ανεπιθύμητης • ανεπιθύμητου • ανεπιθύμητων • ανεπιθύμητων • ανεπιθύμητων •
accusative ανεπιθύμητο • ανεπιθύμητη • ανεπιθύμητο • ανεπιθύμητους • ανεπιθύμητες • ανεπιθύμητα •
vocative ανεπιθύμητε • ανεπιθύμητη • ανεπιθύμητο • ανεπιθύμητοι • ανεπιθύμητες • ανεπιθύμητα •

Synonyms
  • δυσάρεστος (dysárestos, “unpleasant”)

Antonyms

Derived terms
  • ανεπιθύμητο πρόσωπο (anepithýmito prósopo, “persona non grata”)

References
  1. ανεπιθύμητος - Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.