απαράλειπτος
Greek
Adjective
απαράλειπτος • (aparáleiptos) m (feminine απαράλειπτη, neuter απαράλειπτο)
Declension
Declension of απαράλειπτος
| number case \ gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | απαράλειπτος • | απαράλειπτη • | απαράλειπτο • | απαράλειπτοι • | απαράλειπτες • | απαράλειπτα • |
| genitive | απαράλειπτου • | απαράλειπτης • | απαράλειπτου • | απαράλειπτων • | απαράλειπτων • | απαράλειπτων • |
| accusative | απαράλειπτο • | απαράλειπτη • | απαράλειπτο • | απαράλειπτους • | απαράλειπτες • | απαράλειπτα • |
| vocative | απαράλειπτε • | απαράλειπτη • | απαράλειπτο • | απαράλειπτοι • | απαράλειπτες • | απαράλειπτα • |
Related terms
- παραλείπω (paraleípo, “I omit”)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.