βλάστημα

Ancient Greek

From βλαστάνω (blastánō, “to bud, sprout, grow”) +‎ -μα (-ma).

βλάστημᾰ • (blástēma) n (genitive βλαστήμᾰτος); third declension

Third declension of τὸ βλάστημᾰ; τοῦ βλαστήμᾰτος (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	τὸ βλάστημᾰ tò blástēma	τὼ βλαστήμᾰτε tṑ blastḗmate	τᾰ̀ βλαστήμᾰτᾰ tà blastḗmata
Genitive	τοῦ βλαστήμᾰτος toû blastḗmatos	τοῖν βλαστημᾰ́τοιν toîn blastēmátoin	τῶν βλαστημᾰ́των tôn blastēmátōn
Dative	τῷ βλαστήμᾰτῐ tôi blastḗmati	τοῖν βλαστημᾰ́τοιν toîn blastēmátoin	τοῖς βλαστήμᾰσῐ / βλαστήμᾰσῐν toîs blastḗmasi(n)
Accusative	τὸ βλάστημᾰ tò blástēma	τὼ βλαστήμᾰτε tṑ blastḗmate	τᾰ̀ βλαστήμᾰτᾰ tà blastḗmata
Vocative	βλάστημᾰ blástēma	βλαστήμᾰτε blastḗmate	βλαστήμᾰτᾰ blastḗmata
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.