γιγγράϊνος

Ancient Greek

Etymology

From γίγγρος (gíngros, “Phoenician flute”) +‎ -ινος (-inos).

Pronunciation

Spelling pronunciation:

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɡiŋ.ɡrá.i.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɡiŋˈɡra.i.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ʝiŋˈɡra.i.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ʝiŋˈɡra.i.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ʝiŋˈɡra.i.nos/

Adjective

γιγγράϊνος • (gingráïnos) m (feminine γιγγραΐνη, neuter γιγγράϊνον); first/second declension

of the Phoenician flute

Inflection

First and second declension of γιγγράϊνος; γιγγραΐνη; γιγγράϊνον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	γιγγράϊνος gingráïnos	γιγγραΐνη gingraḯnē	γιγγράϊνον gingráïnon	γιγγραΐνω gingraḯnō	γιγγραΐνᾱ gingraḯnā	γιγγραΐνω gingraḯnō	γιγγράϊνοι gingráïnoi	γιγγράϊναι gingráïnai	γιγγράϊνᾰ gingráïna
Genitive	γιγγραΐνου gingraḯnou	γιγγραΐνης gingraḯnēs	γιγγραΐνου gingraḯnou	γιγγραΐνοιν gingraḯnoin	γιγγραΐναιν gingraḯnain	γιγγραΐνοιν gingraḯnoin	γιγγραΐνων gingraḯnōn	γιγγραΐνων gingraḯnōn	γιγγραΐνων gingraḯnōn
Dative	γιγγραΐνῳ gingraḯnōi	γιγγραΐνῃ gingraḯnēi	γιγγραΐνῳ gingraḯnōi	γιγγραΐνοιν gingraḯnoin	γιγγραΐναιν gingraḯnain	γιγγραΐνοιν gingraḯnoin	γιγγραΐνοις gingraḯnois	γιγγραΐναις gingraḯnais	γιγγραΐνοις gingraḯnois
Accusative	γιγγράϊνον gingráïnon	γιγγραΐνην gingraḯnēn	γιγγράϊνον gingráïnon	γιγγραΐνω gingraḯnō	γιγγραΐνᾱ gingraḯnā	γιγγραΐνω gingraḯnō	γιγγραΐνους gingraḯnous	γιγγραΐνᾱς gingraḯnās	γιγγράϊνᾰ gingráïna
Vocative	γιγγράϊνε gingráïne	γιγγραΐνη gingraḯnē	γιγγράϊνον gingráïnon	γιγγραΐνω gingraḯnō	γιγγραΐνᾱ gingraḯnā	γιγγραΐνω gingraḯnō	γιγγράϊνοι gingráïnoi	γιγγράϊναι gingráïnai	γιγγράϊνᾰ gingráïna
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	γιγγραΐνως gingraḯnōs			γιγγραϊνότερος gingraïnóteros			γιγγραϊνότᾰτος gingraïnótatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.