δεύω

Ancient Greek

Pronunciation
 

Etymology 1

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Verb

δεύω • (deúō)

  1. to wet, moisten, drench
  2. to stir liquid with dry mass
  3. to make flow
Conjugation
   Present: δεύω, δεύομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative δεύω δεύεις δεύει δεύετον δεύετον δεύομεν δεύετε δεύουσῐ(ν)
subjunctive δεύω δεύῃς δεύῃ δεύητον δεύητον δεύωμεν δεύητε δεύωσῐ(ν)
optative δεύοιμῐ δεύοις δεύοι δεύοιτον δευοίτην δεύοιμεν δεύοιτε δεύοιεν
imperative   δεῦε δευέτω δεύετον δευέτων   δεύετε δευόντων
middle/
passive		 indicative δεύομαι δεύῃ,
δεύει		 δεύεται δεύεσθον δεύεσθον δευόμεθᾰ δεύεσθε δεύονται
subjunctive δεύωμαι δεύῃ δεύηται δεύησθον δεύησθον δευώμεθᾰ δεύησθε δεύωνται
optative δευοίμην δεύοιο δεύοιτο δεύοισθον δευοίσθην δευοίμεθᾰ δεύοισθε δεύοιντο
imperative   δεύου δευέσθω δεύεσθον δευέσθων   δεύεσθε δευέσθων
active middle/passive
infinitive δεύειν δεύεσθαι
participle m δεύων δευόμενος
f δεύουσᾰ δευομένη
n δεῦον δευόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἔδευον, ἐδευόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔδευον ἔδευες ἔδευε(ν) ἐδεύετον ἐδευέτην ἐδεύομεν ἐδεύετε ἔδευον
middle/
passive		 indicative ἐδευόμην ἐδεύου ἐδεύετο ἐδεύεσθον ἐδευέσθην ἐδευόμεθᾰ ἐδεύεσθε ἐδεύοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: δεῦον, δευόμην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative δεῦον δεῦες δεῦε(ν) δεύετον δευέτην δεύομεν δεύετε δεῦον
middle/
passive		 indicative δευόμην δεύου δεύετο δεύεσθον δευέσθην δευόμε(σ)θᾰ δεύεσθε δεύοντο
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: δεύεσκον, δευεσκόμην (Ionic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative δεύεσκον δεύεσκες δεύεσκε(ν) δευέσκετον δευεσκέτην δευέσκομεν δευέσκετε δεύεσκον
middle/
passive		 indicative δευεσκόμην δευέσκου δευέσκετο δευέσκεσθον δευεσκέσθην δευεσκόμεθᾰ δευέσκεσθε δευέσκοντο
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: δεῦσον, δευσόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative δεῦσον δεῦσες δεῦσε(ν) δεύσετον δευσέτην δεύσομεν δεύσετε δεῦσον
middle/
passive		 indicative δευσόμην δεύσου δεύσετο δεύσεσθον δευσέσθην δευσόμεθᾰ δεύσεσθε δεύσοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔδευσᾰ, ἐδευσᾰ́μην, ἐδεύθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔδευσᾰ ἔδευσᾰς ἔδευσε(ν) ἐδεύσᾰτον ἐδευσᾰ́την ἐδεύσᾰμεν ἐδεύσᾰτε ἔδευσᾰν
subjunctive δεύσω δεύσῃς δεύσῃ δεύσητον δεύσητον δεύσωμεν δεύσητε δεύσωσῐ(ν)
optative δεύσαιμῐ δεύσειᾰς,
δεύσαις		 δεύσειε(ν),
δεύσαι		 δεύσαιτον δευσαίτην δεύσαιμεν δεύσαιτε δεύσειᾰν,
δεύσαιεν
imperative   δεῦσον δευσᾰ́τω δεύσᾰτον δευσᾰ́των   δεύσᾰτε δευσᾰ́ντων
middle indicative ἐδευσᾰ́μην ἐδεύσω ἐδεύσᾰτο ἐδεύσᾰσθον ἐδευσᾰ́σθην ἐδευσᾰ́μεθᾰ ἐδεύσᾰσθε ἐδεύσᾰντο
subjunctive δεύσωμαι δεύσῃ δεύσηται δεύσησθον δεύσησθον δευσώμεθᾰ δεύσησθε δεύσωνται
optative δευσαίμην δεύσαιο δεύσαιτο δεύσαισθον δευσαίσθην δευσαίμεθᾰ δεύσαισθε δεύσαιντο
imperative   δεῦσαι δευσᾰ́σθω δεύσᾰσθον δευσᾰ́σθων   δεύσᾰσθε δευσᾰ́σθων
passive indicative ἐδεύθην ἐδεύθης ἐδεύθη ἐδεύθητον ἐδευθήτην ἐδεύθημεν ἐδεύθητε ἐδεύθησᾰν
subjunctive δευθῶ δευθῇς δευθῇ δευθῆτον δευθῆτον δευθῶμεν δευθῆτε δευθῶσῐ(ν)
optative δευθείην δευθείης δευθείη δευθεῖτον,
δευθείητον		 δευθείτην,
δευθειήτην		 δευθεῖμεν,
δευθείημεν		 δευθεῖτε,
δευθείητε		 δευθεῖεν,
δευθείησᾰν
imperative   δεύθητῐ δευθήτω δεύθητον δευθήτων   δεύθητε δευθέντων
active middle passive
infinitive δεῦσαι δεύσᾰσθαι δευθῆναι
participle m δεύσᾱς δευσᾰ́μενος δευθείς
f δεύσᾱσᾰ δευσᾰμένη δευθεῖσᾰ
n δεῦσᾰν δευσᾰ́μενον δευθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: δέδευμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative δέδευμαι δέδευσαι δέδευται δέδευσθον δέδευσθον δεδεύμεθᾰ δέδευσθε δέδευνται
subjunctive δεδευμένος ὦ δεδευμένος ᾖς δεδευμένος ᾖ δεδευμένω ἦτον δεδευμένω ἦτον δεδευμένοι ὦμεν δεδευμένοι ἦτε δεδευμένοι ὦσῐ(ν)
optative δεδευμένος εἴην δεδευμένος εἴης δεδευμένος εἴη δεδευμένω εἴητον/εἶτον δεδευμένω εἰήτην/εἴτην δεδευμένοι εἴημεν/εἶμεν δεδευμένοι εἴητε/εἶτε δεδευμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   δέδευσο δεδεύσθω δέδευσθον δεδεύσθων   δέδευσθε δεδεύσθων
infinitive δεδεῦσθαι
participle m δεδευμένος
f δεδευμένη
n δεδευμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
Derived terms

Verb

δεύω • (deúō)

  1. Epic and Aeolic form of δέω (déō, “to lack, need, require”)
Conjugation

Homer uses the two active forms ἐδεύησε (edeúēse) and δῆσε (dêse), but in general this is a deponent verb.

   Present: δεύομαι (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative δεύομαι δεύεαι δεύεται δεύεσθον δεύεσθον δευόμε(σ)θᾰ δεύεσθε δεύονται
subjunctive δεύωμαι δεύηαι δεύηται δεύησθον δεύησθον δευώμε(σ)θᾰ δεύησθε δεύωνται
optative δευοίμην δεύοιο δεύοιτο δεύοισθον δευοίσθην δευοίμε(σ)θᾰ δεύοισθε δευοίᾰτο
imperative   δεύεο δευέσθω δεύεσθον δευέσθων   δεύεσθε δευέσθων
infinitive δεύεσθαι
participle m δευόμενος
f δευομένη
n δευόμενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐδευόμην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative ἐδευόμην ἐδεύου,
ἐδεύεο		 ἐδεύετο ἐδεύεσθον ἐδευέσθην ἐδευόμε(σ)θᾰ ἐδεύεσθε ἐδεύοντο
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: δευήσομαι (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative δευήσομαι δευήσεαι δευήσεται δευήσεσθον δευήσεσθον δευησόμε(σ)θᾰ δευήσεσθε δευήσονται
optative δευησοίμην δευήσοιο δευήσοιτο δευήσοισθον δευησοίσθην δευησοίμε(σ)θᾰ δευήσοισθε δευησοίᾰτο
middle
infinitive δευήσεσθαι
participle m δευησόμενος
f δευησομένη
n δευησόμενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐδεύησᾰ, ἐδευησᾰ́μην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐδεύησᾰ ἐδεύησᾰς ἐδεύησε(ν) ἐδευήσᾰτον ἐδευησᾰ́την ἐδευήσᾰμεν ἐδευήσᾰτε ἐδεύησᾰν
subjunctive δευήσω,
δευήσωμῐ		 δευήσῃς,
δευήσῃσθᾰ		 δευήσῃ,
δευήσῃσῐ		 δευήσητον δευήσητον δευήσωμεν δευήσητε δευήσωσῐ(ν)
optative δευήσαιμῐ δευήσαις,
δευήσαισθᾰ,
δευήσειᾰς		 δευήσειε(ν),
δευήσαι		 δευησεῖτον δευησείτην δευησεῖμεν δευησεῖτε δευησεῖεν
imperative   δεύησον δευησᾰ́τω δευήσᾰτον δευησᾰ́των   δευήσᾰτε δευησᾰ́ντων
middle indicative ἐδευησᾰ́μην ἐδευήσᾰο ἐδευήσᾰτο ἐδευήσᾰσθον ἐδευησᾰ́σθην ἐδευησᾰ́με(σ)θᾰ ἐδευήσᾰσθε ἐδευήσᾰντο
subjunctive δευήσωμαι δευήσηαι δευήσηται δευήσησθον δευήσησθον δευησώμε(σ)θᾰ δευήσησθε δευήσωνται
optative δευησαίμην δευήσαιο δευήσαιτο δευήσαισθον δευησαίσθην δευησαίμε(σ)θᾰ δευήσαισθε δευησαίᾰτο
imperative   δεύησαι δευησᾰ́σθω δευήσᾰσθον δευησᾰ́σθων   δευήσᾰσθε δευησᾰ́σθων
active middle
infinitive δευῆσαι/δευησᾰ́μεν/δευησᾰμέναι δευήσᾰσθαι
participle m δευήσᾱς δευησᾰ́μενος
f δευήσᾱσᾰ δευησᾰμένη
n δευῆσᾰν δευησᾰ́μενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.