διαπυνθάνομαι

Ancient Greek

δια- (dia-, intensifier) +‎ πυνθάνομαι (punthánomai, “to inquire, find out”)

δῐᾰπῠνθᾰ́νομαι • (diapunthánomai)

to find out, hear about thoroughly or in detail
- 385 BCE – 380 BCE, Plato, Symposium 172a:
  Καὶ ὅς “Ἀπολλόδωρε,” ἔφη, “καὶ μὴν καὶ ἔναγχός σε ἐζήτουν βουλόμενος διαπυθέσθαι τὴν Ἀγάθωνος συνουσίαν”
  Kaì hós “Apollódōre,” éphē, “kaì mḕn kaì énankhós se ezḗtoun boulómenos diaputhésthai tḕn Agáthōnos sunousían”
  And he said “Apollodorus, I really was just looking for you, wanting to hear all about Agathon's drinking party.”

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	δῐᾰπῠνθᾰ́νομαι	δῐᾰπῠνθᾰ́νῃ, δῐᾰπῠνθᾰ́νει	δῐᾰπῠνθᾰ́νεται	δῐᾰπῠνθᾰ́νεσθον	δῐᾰπῠνθᾰ́νεσθον	δῐᾰπῠνθᾰνόμεθᾰ	δῐᾰπῠνθᾰ́νεσθε	δῐᾰπῠνθᾰ́νονται
	subjunctive	δῐᾰπῠνθᾰ́νωμαι	δῐᾰπῠνθᾰ́νῃ	δῐᾰπῠνθᾰ́νηται	δῐᾰπῠνθᾰ́νησθον	δῐᾰπῠνθᾰ́νησθον	δῐᾰπῠνθᾰνώμεθᾰ	δῐᾰπῠνθᾰ́νησθε	δῐᾰπῠνθᾰ́νωνται
	optative	δῐᾰπῠνθᾰνοίμην	δῐᾰπῠνθᾰ́νοιο	δῐᾰπῠνθᾰ́νοιτο	δῐᾰπῠνθᾰ́νοισθον	δῐᾰπῠνθᾰνοίσθην	δῐᾰπῠνθᾰνοίμεθᾰ	δῐᾰπῠνθᾰ́νοισθε	δῐᾰπῠνθᾰ́νοιντο
	imperative		δῐᾰπῠνθᾰ́νου	δῐᾰπῠνθᾰνέσθω	δῐᾰπῠνθᾰ́νεσθον	δῐᾰπῠνθᾰνέσθων		δῐᾰπῠνθᾰ́νεσθε	δῐᾰπῠνθᾰνέσθων
						middle/passive
infinitive						δῐᾰπῠνθᾰ́νεσθαι
participle	m					δῐᾰπῠνθᾰνόμενος
	f					δῐᾰπῠνθᾰνομένη
	n					δῐᾰπῠνθᾰνόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: δῐεπῠνθᾰνόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	δῐεπῠνθᾰνόμην	δῐεπῠνθᾰ́νου	δῐεπῠνθᾰ́νετο	δῐεπῠνθᾰ́νεσθον	δῐεπῠνθᾰνέσθην	δῐεπῠνθᾰνόμεθᾰ	δῐεπῠνθᾰ́νεσθε	δῐεπῠνθᾰ́νοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: δῐεπῠθόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	δῐεπῠθόμην	δῐεπῠ́θου	δῐεπῠ́θετο	δῐεπῠ́θεσθον	δῐεπῠθέσθην	δῐεπῠθόμεθᾰ	δῐεπῠ́θεσθε	δῐεπῠ́θοντο
	subjunctive	δῐᾰπῠ́θωμαι	δῐᾰπῠ́θῃ	δῐᾰπῠ́θηται	δῐᾰπῠ́θησθον	δῐᾰπῠ́θησθον	δῐᾰπῠθώμεθᾰ	δῐᾰπῠ́θησθε	δῐᾰπῠ́θωνται
	optative	δῐᾰπῠθοίμην	δῐᾰπῠ́θοιο	δῐᾰπῠ́θοιτο	δῐᾰπῠ́θοισθον	δῐᾰπῠθοίσθην	δῐᾰπῠθοίμεθᾰ	δῐᾰπῠ́θοισθε	δῐᾰπῠ́θοιντο
	imperative		δῐᾰπῠθοῦ	δῐᾰπῠθέσθω	δῐᾰπῠ́θεσθον	δῐᾰπῠθέσθων		δῐᾰπῠ́θεσθε	δῐᾰπῠθέσθων
					middle
infinitive					δῐᾰπῠθέσθαι
participle	m				δῐᾰπῠθόμενος
	f				δῐᾰπῠθομένη
	n				δῐᾰπῠθόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: διαπέπῠσμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	διαπέπῠσμαι	διαπέπῠσαι	διαπέπῠσται	διαπέπῠσθον	διαπέπῠσθον	διαπεπῠ́σμεθᾰ	διαπέπῠσθε	διαπεπῠ́θᾰται
	subjunctive	διαπεπῠσμένος ὦ	διαπεπῠσμένος ᾖς	διαπεπῠσμένος ᾖ	διαπεπῠσμένω ἦτον	διαπεπῠσμένω ἦτον	διαπεπῠσμένοι ὦμεν	διαπεπῠσμένοι ἦτε	διαπεπῠσμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	διαπεπῠσμένος εἴην	διαπεπῠσμένος εἴης	διαπεπῠσμένος εἴη	διαπεπῠσμένω εἴητον/εἶτον	διαπεπῠσμένω εἰήτην/εἴτην	διαπεπῠσμένοι εἴημεν/εἶμεν	διαπεπῠσμένοι εἴητε/εἶτε	διαπεπῠσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		διαπέπῠσο	διαπεπῠ́σθω	διαπέπῠσθον	διαπεπῠ́σθων		διαπέπῠσθε	διαπεπῠ́σθων
						middle/passive
infinitive						διαπεπῠ́σθαι
participle	m					διαπεπῠσμένος
	f					διαπεπῠσμένη
	n					διαπεπῠσμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

“διαπυνθάνομαι”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
“διαπυνθάνομαι”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.