εντόπιος

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἐντόπιος (entópios, “local, native”), from ἐν (en, “in, on”) + τόπος (tópos, “place”).

Pronunciation
  • IPA(key): /enˈdopços/
  • Hyphenation: ε‧ντό‧πιος

Adjective

εντόπιος • (entópios) m (feminine εντόπια, neuter εντόπιο)

  1. (formal, dated) Rare form of ντόπιος (ntópios, “local, native, homegrown”).

Declension
Declension of εντόπιος
number 
case \ gender 		 singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative εντόπιος • εντόπια • εντόπιο • εντόπιοι • εντόπιες • εντόπια •
genitive εντόπιου • εντόπιας • εντόπιου • εντόπιων • εντόπιων • εντόπιων •
accusative εντόπιο • εντόπια • εντόπιο • εντόπιους • εντόπιες • εντόπια •
vocative εντόπιε • εντόπια • εντόπιο • εντόπιοι • εντόπιες • εντόπια •
derivations Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο εντόπιος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο εντόπιος, etc.)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.