εὐκατοίκητος

Ancient Greek

Etymology

From εὐ- (eu-, “good”) +‎ κατα- (kata-, “intensifying affix”) +‎ οἰκητός (oikētós, “habitable”)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /eu̯.ka.tǒi̯.kɛː.tos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ew.kaˈty.ke̝.tos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /eɸ.kaˈty.ci.tos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ef.kaˈty.ci.tos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ef.kaˈti.ci.tos/

Adjective

εὐκᾰτοίκητος • (eukatoíkētos) m or f (neuter εὐκᾰτοίκητον); second declension

convenient for dwelling in

Declension

Second declension of εὐκᾰτοίκητος; εὐκᾰτοίκητον (Attic)

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	εὐκᾰτοίκητος eukatoíkētos	εὐκᾰτοίκητον eukatoíkēton	εὐκᾰτοικήτω eukatoikḗtō	εὐκᾰτοικήτω eukatoikḗtō	εὐκᾰτοίκητοι eukatoíkētoi	εὐκᾰτοίκητᾰ eukatoíkēta
Genitive	εὐκᾰτοικήτου eukatoikḗtou	εὐκᾰτοικήτου eukatoikḗtou	εὐκᾰτοικήτοιν eukatoikḗtoin	εὐκᾰτοικήτοιν eukatoikḗtoin	εὐκᾰτοικήτων eukatoikḗtōn	εὐκᾰτοικήτων eukatoikḗtōn
Dative	εὐκᾰτοικήτῳ eukatoikḗtōi	εὐκᾰτοικήτῳ eukatoikḗtōi	εὐκᾰτοικήτοιν eukatoikḗtoin	εὐκᾰτοικήτοιν eukatoikḗtoin	εὐκᾰτοικήτοις eukatoikḗtois	εὐκᾰτοικήτοις eukatoikḗtois
Accusative	εὐκᾰτοίκητον eukatoíkēton	εὐκᾰτοίκητον eukatoíkēton	εὐκᾰτοικήτω eukatoikḗtō	εὐκᾰτοικήτω eukatoikḗtō	εὐκᾰτοικήτους eukatoikḗtous	εὐκᾰτοίκητᾰ eukatoíkēta
Vocative	εὐκᾰτοίκητε eukatoíkēte	εὐκᾰτοίκητον eukatoíkēton	εὐκᾰτοικήτω eukatoikḗtō	εὐκᾰτοικήτω eukatoikḗtō	εὐκᾰτοίκητοι eukatoíkētoi	εὐκᾰτοίκητᾰ eukatoíkēta
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	εὐκᾰτοικήτως eukatoikḗtōs		εὐκᾰτοικητότερος eukatoikētóteros		εὐκᾰτοικητότᾰτος eukatoikētótatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.