εὐνομέομαι

Ancient Greek

Etymology

εὐ- (eu-) +‎ νόμος (nómos) +‎ -έομαι (-éomai)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /eu̯.no.mé.o.mai̯/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ew.noˈme.o.mɛ/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /e.βnoˈme.o.mɛ/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /e.vnoˈme.o.me/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /e.vnoˈme.o.me/

Verb

εὐνομέομαι • (eunoméomai)

to have good laws, to be well-ordered

Conjugation

Present: εὐνομέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	εὐνομέομαι	εὐνομέῃ, εὐνομέει	εὐνομέεται	εὐνομέεσθον	εὐνομέεσθον	εὐνομεόμεθᾰ	εὐνομέεσθε	εὐνομέονται
	subjunctive	εὐνομέωμαι	εὐνομέῃ	εὐνομέηται	εὐνομέησθον	εὐνομέησθον	εὐνομεώμεθᾰ	εὐνομέησθε	εὐνομέωνται
	optative	εὐνομεοίμην	εὐνομέοιο	εὐνομέοιτο	εὐνομέοισθον	εὐνομεοίσθην	εὐνομεοίμεθᾰ	εὐνομέοισθε	εὐνομέοιντο
	imperative		εὐνομέου	εὐνομεέσθω	εὐνομέεσθον	εὐνομεέσθων		εὐνομέεσθε	εὐνομεέσθων
						middle/passive
infinitive						εὐνομέεσθαι
participle	m					εὐνομεόμενος
	f					εὐνομεομένη
	n					εὐνομεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: εὐνομοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	εὐνομοῦμαι	εὐνομεῖ, εὐνομῇ	εὐνομεῖται	εὐνομεῖσθον	εὐνομεῖσθον	εὐνομούμεθᾰ	εὐνομεῖσθε	εὐνομοῦνται
	subjunctive	εὐνομῶμαι	εὐνομῇ	εὐνομῆται	εὐνομῆσθον	εὐνομῆσθον	εὐνομώμεθᾰ	εὐνομῆσθε	εὐνομῶνται
	optative	εὐνομοίμην	εὐνομοῖο	εὐνομοῖτο	εὐνομοῖσθον	εὐνομοίσθην	εὐνομοίμεθᾰ	εὐνομοῖσθε	εὐνομοῖντο
	imperative		εὐνομοῦ	εὐνομείσθω	εὐνομεῖσθον	εὐνομείσθων		εὐνομεῖσθε	εὐνομείσθων
						middle/passive
infinitive						εὐνομεῖσθαι
participle	m					εὐνομούμενος
	f					εὐνομουμένη
	n					εὐνομούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ηὐνομεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ηὐνομεόμην	ηὐνομέου	ηὐνομέετο	ηὐνομέεσθον	ηὐνομεέσθην	ηὐνομεόμεθᾰ	ηὐνομέεσθε	ηὐνομέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ηὐνομούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ηὐνομούμην	ηὐνομοῦ	ηὐνομεῖτο	ηὐνομεῖσθον	ηὐνομείσθην	ηὐνομούμεθᾰ	ηὐνομεῖσθε	ηὐνομοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: εὐνομήσομαι, εὐνομηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	εὐνομήσομαι	εὐνομήσῃ, εὐνομήσει	εὐνομήσεται	εὐνομήσεσθον	εὐνομήσεσθον	εὐνομησόμεθᾰ	εὐνομήσεσθε	εὐνομήσονται
middle	optative	εὐνομησοίμην	εὐνομήσοιο	εὐνομήσοιτο	εὐνομήσοισθον	εὐνομησοίσθην	εὐνομησοίμεθᾰ	εὐνομήσοισθε	εὐνομήσοιντο
passive	indicative	εὐνομηθήσομαι	εὐνομηθήσῃ	εὐνομηθήσεται	εὐνομηθήσεσθον	εὐνομηθήσεσθον	εὐνομηθησόμεθᾰ	εὐνομηθήσεσθε	εὐνομηθήσονται
passive	optative	εὐνομηθησοίμην	εὐνομηθήσοιο	εὐνομηθήσοιτο	εὐνομηθήσοισθον	εὐνομηθησοίσθην	εὐνομηθησοίμεθᾰ	εὐνομηθήσοισθε	εὐνομηθήσοιντο
					middle		passive
infinitive					εὐνομήσεσθαι		εὐνομηθήσεσθαι
participle	m				εὐνομησόμενος		εὐνομηθησόμενος
	f				εὐνομησομένη		εὐνομηθησομένη
	n				εὐνομησόμενον		εὐνομηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ηὐνομησᾰ́μην, ηὐνομήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ηὐνομησᾰ́μην	ηὐνομήσω	ηὐνομήσᾰτο	ηὐνομήσᾰσθον	ηὐνομησᾰ́σθην	ηὐνομησᾰ́μεθᾰ	ηὐνομήσᾰσθε	ηὐνομήσᾰντο
	subjunctive	εὐνομήσωμαι	εὐνομήσῃ	εὐνομήσηται	εὐνομήσησθον	εὐνομήσησθον	εὐνομησώμεθᾰ	εὐνομήσησθε	εὐνομήσωνται
	optative	εὐνομησαίμην	εὐνομήσαιο	εὐνομήσαιτο	εὐνομήσαισθον	εὐνομησαίσθην	εὐνομησαίμεθᾰ	εὐνομήσαισθε	εὐνομήσαιντο
	imperative		εὐνόμησαι	εὐνομησᾰ́σθω	εὐνομήσᾰσθον	εὐνομησᾰ́σθων		εὐνομήσᾰσθε	εὐνομησᾰ́σθων
passive	indicative	ηὐνομήθην	ηὐνομήθης	ηὐνομήθη	ηὐνομήθητον	ηὐνομηθήτην	ηὐνομήθημεν	ηὐνομήθητε	ηὐνομήθησᾰν
	subjunctive	εὐνομηθῶ	εὐνομηθῇς	εὐνομηθῇ	εὐνομηθῆτον	εὐνομηθῆτον	εὐνομηθῶμεν	εὐνομηθῆτε	εὐνομηθῶσῐ(ν)
	optative	εὐνομηθείην	εὐνομηθείης	εὐνομηθείη	εὐνομηθεῖτον, εὐνομηθείητον	εὐνομηθείτην, εὐνομηθειήτην	εὐνομηθεῖμεν, εὐνομηθείημεν	εὐνομηθεῖτε, εὐνομηθείητε	εὐνομηθεῖεν, εὐνομηθείησᾰν
	imperative		εὐνομήθητῐ	εὐνομηθήτω	εὐνομήθητον	εὐνομηθήτων		εὐνομήθητε	εὐνομηθέντων
					middle		passive
infinitive					εὐνομήσᾰσθαι		εὐνομηθῆναι
participle	m				εὐνομησᾰ́μενος		εὐνομηθείς
	f				εὐνομησᾰμένη		εὐνομηθεῖσᾰ
	n				εὐνομησᾰ́μενον		εὐνομηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: εὐνομησᾰ́μην, εὐνομήθην (Ionic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	εὐνομησᾰ́μην	εὐνομήσω	εὐνομήσᾰτο	εὐνομήσᾰσθον	εὐνομησᾰ́σθην	εὐνομησᾰ́μεθᾰ	εὐνομήσᾰσθε	εὐνομήσᾰντο
passive	indicative	εὐνομήθην	εὐνομήθης	εὐνομήθη	εὐνομήθητον	εὐνομηθήτην	εὐνομήθημεν	εὐνομήθητε	εὐνομήθησᾰν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: εὐνόμημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	εὐνόμημαι	εὐνόμησαι	εὐνόμηται	εὐνόμησθον	εὐνόμησθον	εὐνομήμεθᾰ	εὐνόμησθε	εὐνόμηνται
	subjunctive	εὐνομημένος ὦ	εὐνομημένος ᾖς	εὐνομημένος ᾖ	εὐνομημένω ἦτον	εὐνομημένω ἦτον	εὐνομημένοι ὦμεν	εὐνομημένοι ἦτε	εὐνομημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	εὐνομημένος εἴην	εὐνομημένος εἴης	εὐνομημένος εἴη	εὐνομημένω εἴητον/εἶτον	εὐνομημένω εἰήτην/εἴτην	εὐνομημένοι εἴημεν/εἶμεν	εὐνομημένοι εἴητε/εἶτε	εὐνομημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		εὐνόμησο	εὐνομήσθω	εὐνόμησθον	εὐνομήσθων		εὐνόμησθε	εὐνομήσθων
						middle/passive
infinitive						εὐνομῆσθαι
participle	m					εὐνομημένος
	f					εὐνομημένη
	n					εὐνομημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.