ιδιοτέλεια
Greek
Noun
ιδιοτέλεια • (idiotéleia) f (plural ιδιοτέλειες)
- selfishness, self-interest
- Antonym: ανιδιοτέλεια (anidiotéleia)
Declension
declension of ιδιοτέλεια
| case \ number | singular | plural |
|---|---|---|
| nominative | ιδιοτέλεια • | ιδιοτέλειες • |
| genitive | ιδιοτέλειας • | ιδιοτελειών • |
| accusative | ιδιοτέλεια • | ιδιοτέλειες • |
| vocative | ιδιοτέλεια • | ιδιοτέλειες • |
Related terms
- ιδιοτελής (idiotelís, “selfish”, adjective)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.