κατάγλωττος

Ancient Greek

Etymology

From κατα- (kata-, “fully”) +‎ γλῶττα (glôtta, “tongue”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.tá.ɡlɔːt.tos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kaˈta.ɡlot.tos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /kaˈta.ɣlot.tos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /kaˈta.ɣlot.tos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /kaˈta.ɣlo.tos/

Noun

κατάγλωττος • (katáglōttos) m (genitive κατάγλωττου); second declension

one who is talkative ,chatty ,loquacious

Inflection

Second declension of ὁ κατάγλωττος; τοῦ καταγλώττου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ κατάγλωττος ho katáglōttos	τὼ καταγλώττω tṑ kataglṓttō	οἱ κατάγλωττοι hoi katáglōttoi
Genitive	τοῦ καταγλώττου toû kataglṓttou	τοῖν καταγλώττοιν toîn kataglṓttoin	τῶν καταγλώττων tôn kataglṓttōn
Dative	τῷ καταγλώττῳ tôi kataglṓttōi	τοῖν καταγλώττοιν toîn kataglṓttoin	τοῖς καταγλώττοις toîs kataglṓttois
Accusative	τὸν κατάγλωττον tòn katáglōtton	τὼ καταγλώττω tṑ kataglṓttō	τοὺς καταγλώττους toùs kataglṓttous
Vocative	κατάγλωττε katáglōtte	καταγλώττω kataglṓttō	κατάγλωττοι katáglōttoi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Adjective

κατάγλωττος • (katáglōttos) m or f (neuter κατάγλωττον); second declension

talkative ,chatty ,loquacious

Declension

Second declension of κατάγλωττος; κατάγλωττον (Attic)

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	κατάγλωττος katáglōttos	κατάγλωττον katáglōtton	καταγλώττω kataglṓttō	καταγλώττω kataglṓttō	κατάγλωττοι katáglōttoi	κατάγλωττᾰ katáglōtta
Genitive	καταγλώττου kataglṓttou	καταγλώττου kataglṓttou	καταγλώττοιν kataglṓttoin	καταγλώττοιν kataglṓttoin	καταγλώττων kataglṓttōn	καταγλώττων kataglṓttōn
Dative	καταγλώττῳ kataglṓttōi	καταγλώττῳ kataglṓttōi	καταγλώττοιν kataglṓttoin	καταγλώττοιν kataglṓttoin	καταγλώττοις kataglṓttois	καταγλώττοις kataglṓttois
Accusative	κατάγλωττον katáglōtton	κατάγλωττον katáglōtton	καταγλώττω kataglṓttō	καταγλώττω kataglṓttō	καταγλώττους kataglṓttous	κατάγλωττᾰ katáglōtta
Vocative	κατάγλωττε katáglōtte	κατάγλωττον katáglōtton	καταγλώττω kataglṓttō	καταγλώττω kataglṓttō	κατάγλωττοι katáglōttoi	κατάγλωττᾰ katáglōtta
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	καταγλώττως kataglṓttōs		καταγλωττότερος kataglōttóteros		καταγλωττότᾰτος kataglōttótatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.