κερτομέω

Ancient Greek

Etymology

Prellwitz assumed a univerbation of κείρω (keírō, “to shear, shave”) +‎ τέμνω (témnō, “to cut, hew”), a type of formation which remains hypothetical. Furnée refers to καρτομιστής (kartomistḗs, “mocker”): the varying vocalism would point to Pre-Greek origin. Another connection has been made to Latin cārinō (“to revile, blame, insult”) and κάρνη (kárnē, “penalty, punishment”), by Schrijver to σκερβόλλω (skerbóllō, “to insult, mock, slender”), which in turn leads to σκέραφος (skéraphos, “abuse, reproach”), alleging Pre-Greek substrate. Furnée adds a comparison with Hittite [script needed] (kartimii̯e, “to be angry”).

Pronunciation
 

Verb

κερτομέω • (kertoméō)

  1. to taunt, sneer at

Conjugation
   Present: κερτομέω, κερτομέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κερτομέω κερτομέεις κερτομέει κερτομέετον κερτομέετον κερτομέομεν κερτομέετε κερτομέουσῐ(ν)
subjunctive κερτομέω κερτομέῃς κερτομέῃ κερτομέητον κερτομέητον κερτομέωμεν κερτομέητε κερτομέωσῐ(ν)
optative κερτομέοιμῐ κερτομέοις κερτομέοι κερτομέοιτον κερτομεοίτην κερτομέοιμεν κερτομέοιτε κερτομέοιεν
imperative   κερτόμεε κερτομεέτω κερτομέετον κερτομεέτων   κερτομέετε κερτομεόντων
middle/
passive		 indicative κερτομέομαι κερτομέῃ,
κερτομέει		 κερτομέεται κερτομέεσθον κερτομέεσθον κερτομεόμεθᾰ κερτομέεσθε κερτομέονται
subjunctive κερτομέωμαι κερτομέῃ κερτομέηται κερτομέησθον κερτομέησθον κερτομεώμεθᾰ κερτομέησθε κερτομέωνται
optative κερτομεοίμην κερτομέοιο κερτομέοιτο κερτομέοισθον κερτομεοίσθην κερτομεοίμεθᾰ κερτομέοισθε κερτομέοιντο
imperative   κερτομέου κερτομεέσθω κερτομέεσθον κερτομεέσθων   κερτομέεσθε κερτομεέσθων
active middle/passive
infinitive κερτομέειν κερτομέεσθαι
participle m κερτομέων κερτομεόμενος
f κερτομέουσᾰ κερτομεομένη
n κερτομέον κερτομεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: κερτομῶ, κερτομοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κερτομῶ κερτομεῖς κερτομεῖ κερτομεῖτον κερτομεῖτον κερτομοῦμεν κερτομεῖτε κερτομοῦσῐ(ν)
subjunctive κερτομῶ κερτομῇς κερτομῇ κερτομῆτον κερτομῆτον κερτομῶμεν κερτομῆτε κερτομῶσῐ(ν)
optative κερτομοίην,
κερτομοῖμῐ		 κερτομοίης,
κερτομοῖς		 κερτομοίη,
κερτομοῖ		 κερτομοῖτον,
κερτομοίητον		 κερτομοίτην,
κερτομοιήτην		 κερτομοῖμεν,
κερτομοίημεν		 κερτομοῖτε,
κερτομοίητε		 κερτομοῖεν,
κερτομοίησᾰν
imperative   κερτόμει κερτομείτω κερτομεῖτον κερτομείτων   κερτομεῖτε κερτομούντων
middle/
passive		 indicative κερτομοῦμαι κερτομεῖ,
κερτομῇ		 κερτομεῖται κερτομεῖσθον κερτομεῖσθον κερτομούμεθᾰ κερτομεῖσθε κερτομοῦνται
subjunctive κερτομῶμαι κερτομῇ κερτομῆται κερτομῆσθον κερτομῆσθον κερτομώμεθᾰ κερτομῆσθε κερτομῶνται
optative κερτομοίμην κερτομοῖο κερτομοῖτο κερτομοῖσθον κερτομοίσθην κερτομοίμεθᾰ κερτομοῖσθε κερτομοῖντο
imperative   κερτομοῦ κερτομείσθω κερτομεῖσθον κερτομείσθων   κερτομεῖσθε κερτομείσθων
active middle/passive
infinitive κερτομεῖν κερτομεῖσθαι
participle m κερτομῶν κερτομούμενος
f κερτομοῦσᾰ κερτομουμένη
n κερτομοῦν κερτομούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐκερτόμεον, ἐκερτομεόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκερτόμεον ἐκερτόμεες ἐκερτόμεε(ν) ἐκερτομέετον ἐκερτομεέτην ἐκερτομέομεν ἐκερτομέετε ἐκερτόμεον
middle/
passive		 indicative ἐκερτομεόμην ἐκερτομέου ἐκερτομέετο ἐκερτομέεσθον ἐκερτομεέσθην ἐκερτομεόμεθᾰ ἐκερτομέεσθε ἐκερτομέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐκερτόμουν, ἐκερτομούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκερτόμουν ἐκερτόμεις ἐκερτόμει ἐκερτομεῖτον ἐκερτομείτην ἐκερτομοῦμεν ἐκερτομεῖτε ἐκερτόμουν
middle/
passive		 indicative ἐκερτομούμην ἐκερτομοῦ ἐκερτομεῖτο ἐκερτομεῖσθον ἐκερτομείσθην ἐκερτομούμεθᾰ ἐκερτομεῖσθε ἐκερτομοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: κερτομήσω, κερτομήσομαι, κερτομηθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κερτομήσω κερτομήσεις κερτομήσει κερτομήσετον κερτομήσετον κερτομήσομεν κερτομήσετε κερτομήσουσῐ(ν)
optative κερτομήσοιμῐ κερτομήσοις κερτομήσοι κερτομήσοιτον κερτομησοίτην κερτομήσοιμεν κερτομήσοιτε κερτομήσοιεν
middle indicative κερτομήσομαι κερτομήσῃ,
κερτομήσει		 κερτομήσεται κερτομήσεσθον κερτομήσεσθον κερτομησόμεθᾰ κερτομήσεσθε κερτομήσονται
optative κερτομησοίμην κερτομήσοιο κερτομήσοιτο κερτομήσοισθον κερτομησοίσθην κερτομησοίμεθᾰ κερτομήσοισθε κερτομήσοιντο
passive indicative κερτομηθήσομαι κερτομηθήσῃ κερτομηθήσεται κερτομηθήσεσθον κερτομηθήσεσθον κερτομηθησόμεθᾰ κερτομηθήσεσθε κερτομηθήσονται
optative κερτομηθησοίμην κερτομηθήσοιο κερτομηθήσοιτο κερτομηθήσοισθον κερτομηθησοίσθην κερτομηθησοίμεθᾰ κερτομηθήσοισθε κερτομηθήσοιντο
active middle passive
infinitive κερτομήσειν κερτομήσεσθαι κερτομηθήσεσθαι
participle m κερτομήσων κερτομησόμενος κερτομηθησόμενος
f κερτομήσουσᾰ κερτομησομένη κερτομηθησομένη
n κερτομῆσον κερτομησόμενον κερτομηθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐκερτόμησᾰ, ἐκερτομησᾰ́μην, κερτομήθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκερτόμησᾰ ἐκερτόμησᾰς ἐκερτόμησε(ν) ἐκερτομήσᾰτον ἐκερτομησᾰ́την ἐκερτομήσᾰμεν ἐκερτομήσᾰτε ἐκερτόμησᾰν
subjunctive κερτομήσω κερτομήσῃς κερτομήσῃ κερτομήσητον κερτομήσητον κερτομήσωμεν κερτομήσητε κερτομήσωσῐ(ν)
optative κερτομήσαιμῐ κερτομήσειᾰς,
κερτομήσαις		 κερτομήσειε(ν),
κερτομήσαι		 κερτομήσαιτον κερτομησαίτην κερτομήσαιμεν κερτομήσαιτε κερτομήσειᾰν,
κερτομήσαιεν
imperative   κερτόμησον κερτομησᾰ́τω κερτομήσᾰτον κερτομησᾰ́των   κερτομήσᾰτε κερτομησᾰ́ντων
middle indicative ἐκερτομησᾰ́μην ἐκερτομήσω ἐκερτομήσᾰτο ἐκερτομήσᾰσθον ἐκερτομησᾰ́σθην ἐκερτομησᾰ́μεθᾰ ἐκερτομήσᾰσθε ἐκερτομήσᾰντο
subjunctive κερτομήσωμαι κερτομήσῃ κερτομήσηται κερτομήσησθον κερτομήσησθον κερτομησώμεθᾰ κερτομήσησθε κερτομήσωνται
optative κερτομησαίμην κερτομήσαιο κερτομήσαιτο κερτομήσαισθον κερτομησαίσθην κερτομησαίμεθᾰ κερτομήσαισθε κερτομήσαιντο
imperative   κερτόμησαι κερτομησᾰ́σθω κερτομήσᾰσθον κερτομησᾰ́σθων   κερτομήσᾰσθε κερτομησᾰ́σθων
passive indicative κερτομήθην κερτομήθης κερτομήθη κερτομήθητον κερτομηθήτην κερτομήθημεν κερτομήθητε κερτομήθησᾰν
subjunctive ἐκερτομηθῶ ἐκερτομηθῇς ἐκερτομηθῇ ἐκερτομηθῆτον ἐκερτομηθῆτον ἐκερτομηθῶμεν ἐκερτομηθῆτε ἐκερτομηθῶσῐ(ν)
optative ἐκερτομηθείην ἐκερτομηθείης ἐκερτομηθείη ἐκερτομηθεῖτον,
ἐκερτομηθείητον		 ἐκερτομηθείτην,
ἐκερτομηθειήτην		 ἐκερτομηθεῖμεν,
ἐκερτομηθείημεν		 ἐκερτομηθεῖτε,
ἐκερτομηθείητε		 ἐκερτομηθεῖεν,
ἐκερτομηθείησᾰν
imperative   ἐκερτομήθητῐ ἐκερτομηθήτω ἐκερτομήθητον ἐκερτομηθήτων   ἐκερτομήθητε ἐκερτομηθέντων
active middle passive
infinitive κερτομῆσαι κερτομήσᾰσθαι ἐκερτομηθῆναι
participle m κερτομήσᾱς κερτομησᾰ́μενος ἐκερτομηθείς
f κερτομήσᾱσᾰ κερτομησᾰμένη ἐκερτομηθεῖσᾰ
n κερτομῆσᾰν κερτομησᾰ́μενον ἐκερτομηθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: κεκερτόμηκᾰ, κεκερτόμημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κεκερτόμηκᾰ κεκερτόμηκᾰς κεκερτόμηκε(ν) κεκερτομήκᾰτον κεκερτομήκᾰτον κεκερτομήκᾰμεν κεκερτομήκᾰτε κεκερτομήκᾱσῐ(ν)
subjunctive κεκερτομήκω κεκερτομήκῃς κεκερτομήκῃ κεκερτομήκητον κεκερτομήκητον κεκερτομήκωμεν κεκερτομήκητε κεκερτομήκωσῐ(ν)
optative κεκερτομήκοιμῐ,
κεκερτομηκοίην		 κεκερτομήκοις,
κεκερτομηκοίης		 κεκερτομήκοι,
κεκερτομηκοίη		 κεκερτομήκοιτον κεκερτομηκοίτην κεκερτομήκοιμεν κεκερτομήκοιτε κεκερτομήκοιεν
imperative   κεκερτόμηκε κεκερτομηκέτω κεκερτομήκετον κεκερτομηκέτων   κεκερτομήκετε κεκερτομηκόντων
middle/
passive		 indicative κεκερτόμημαι κεκερτόμησαι κεκερτόμηται κεκερτόμησθον κεκερτόμησθον κεκερτομήμεθᾰ κεκερτόμησθε κεκερτόμηνται
subjunctive κεκερτομημένος ὦ κεκερτομημένος ᾖς κεκερτομημένος ᾖ κεκερτομημένω ἦτον κεκερτομημένω ἦτον κεκερτομημένοι ὦμεν κεκερτομημένοι ἦτε κεκερτομημένοι ὦσῐ(ν)
optative κεκερτομημένος εἴην κεκερτομημένος εἴης κεκερτομημένος εἴη κεκερτομημένω εἴητον/εἶτον κεκερτομημένω εἰήτην/εἴτην κεκερτομημένοι εἴημεν/εἶμεν κεκερτομημένοι εἴητε/εἶτε κεκερτομημένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   κεκερτόμησο κεκερτομήσθω κεκερτόμησθον κεκερτομήσθων   κεκερτόμησθε κεκερτομήσθων
active middle/passive
infinitive κεκερτομηκέναι κεκερτομῆσθαι
participle m κεκερτομηκώς κεκερτομημένος
f κεκερτομηκυῖᾰ κεκερτομημένη
n κεκερτομηκός κεκερτομημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms
  • ἐπῐκερτομέω (epikertoméō)
  • κερτόμησῐς (kertómēsis)
  • κέρτομος (kértomos)
  • κερτομῐκός (kertomikós)
  • κερτομῐστής (kertomistḗs)
  • κερτομῐ́ᾱ (kertomíā)

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.