κοινόλεκτος

Ancient Greek

Etymology

From κοινός (“common”) +‎ λεκτός (“capable of being spoken”). See Koine Greek κοινολεκτέω / κοινολεκτῶ (“use the language of common life”).

Pronunciation
 

Adjective

κοινόλεκτος • (koinólektos) m or f (neuter κοινόλεκτον); second declension (Koine)

  1. in the language of common life

Inflection
Second declension of κοινόλεκτος; κοινόλεκτον (Attic)
Number Singular Dual Plural
Case/Gender Masculine / Feminine Neuter Masculine / Feminine Neuter Masculine / Feminine Neuter
Nominative κοινόλεκτος
koinólektos		 κοινόλεκτον
koinólekton		 κοινολέκτω
koinoléktō		 κοινολέκτω
koinoléktō		 κοινόλεκτοι
koinólektoi		 κοινόλεκτᾰ
koinólekta
Genitive κοινολέκτου
koinoléktou		 κοινολέκτου
koinoléktou		 κοινολέκτοιν
koinoléktoin		 κοινολέκτοιν
koinoléktoin		 κοινολέκτων
koinoléktōn		 κοινολέκτων
koinoléktōn
Dative κοινολέκτῳ
koinoléktōi		 κοινολέκτῳ
koinoléktōi		 κοινολέκτοιν
koinoléktoin		 κοινολέκτοιν
koinoléktoin		 κοινολέκτοις
koinoléktois		 κοινολέκτοις
koinoléktois
Accusative κοινόλεκτον
koinólekton		 κοινόλεκτον
koinólekton		 κοινολέκτω
koinoléktō		 κοινολέκτω
koinoléktō		 κοινολέκτους
koinoléktous		 κοινόλεκτᾰ
koinólekta
Vocative κοινόλεκτε
koinólekte		 κοινόλεκτον
koinólekton		 κοινολέκτω
koinoléktō		 κοινολέκτω
koinoléktō		 κοινόλεκτοι
koinólektoi		 κοινόλεκτᾰ
koinólekta
Derived forms Adverb Comparative Superlative
κοινολέκτως
koinoléktōs		 — —
Notes:
  • This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

Greek

Etymology

From the Hellenistic adjective of Koine Greek κοινόλεκτος (koinólektos, “in the language of common life”).[1]

Pronunciation
  • IPA(key): /ciˈnolektos/
  • Hyphenation: κοι‧νό‧λε‧κτος

Noun

κοινόλεκτος • (koinólektos) f (plural κοινόλεκτοι)

  1. (linguistics) the common body of a standard language which is spoken by all, including the dialectal speakers of regional or other varieties.

Declension
declension of κοινόλεκτος
case     \     number singular plural
nominative κοινόλεκτος • κοινόλεκτοι •
genitive κοινολέκτου • κοινολέκτων •
accusative κοινόλεκτο • κοινολέκτους •
vocative κοινόλεκτε •,  κοινόλεκτο • κοινόλεκτοι •

Synonyms
  • κοινολεκτώ (koinolektó, “I say common, trivial things”)
  • κοινολεξία f (koinolexía, “saying trivial things”)
  • κοινολογώ (koinologó, “announce”)

References
  1. κοινόλεκτος - Babiniotis, Georgios (2002) Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας: […] [Dictionary of Modern Greek (language)] (in Greek), 2nd edition, Athens: Kentro Lexikologias [Lexicology Centre], 1st edition 1998, →ISBN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.