κυνηγημένος

Greek

Etymology

Perfect participle of κυνηγιέμαι (kynigiémai), passive voice of κυνηγάω / κυνηγώ (“to hunt”).

Pronunciation
  • IPA(key): /ci.ni.ʝiˈme.nos/
  • Hyphenation: κυ‧νη‧γη‧μέ‧νος

Participle

κυνηγημένος • (kynigiménos) m (feminine κυνηγημένη, neuter κυνηγημένο)

  1. hunted, chased

Declension
Declension of κυνηγημένος
number 
case \ gender 		 singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative κυνηγημένος • κυνηγημένη • κυνηγημένο • κυνηγημένοι • κυνηγημένες • κυνηγημένα •
genitive κυνηγημένου • κυνηγημένης • κυνηγημένου • κυνηγημένων • κυνηγημένων • κυνηγημένων •
accusative κυνηγημένο • κυνηγημένη • κυνηγημένο • κυνηγημένους • κυνηγημένες • κυνηγημένα •
vocative κυνηγημένε • κυνηγημένη • κυνηγημένο • κυνηγημένοι • κυνηγημένες • κυνηγημένα •
derivations Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο κυνηγημένος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο κυνηγημένος, etc.)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.