κόμπος

Ancient Greek

Etymology

Probably onomatopoeic. Compare βόμβος (bómbos, “humming, buzzing”), κόναβος (kónabos, “din, clash”) and κόμβα (kómba, “shearwater”).

Pronunciation
 

Noun

κόμπος • (kómpos) m (genitive κόμπου); second declension

  1. din, clash, racket
  2. (figuratively) boast, vaunt, bragging
  3. praise (rarely in good sense)

Inflection
Second declension of ὁ κόμπος; τοῦ κόμπου (Attic)
Case / # Singular Dual Plural
Nominative ὁ κόμπος
ho kómpos		 τὼ κόμπω
tṑ kómpō		 οἱ κόμποι
hoi kómpoi
Genitive τοῦ κόμπου
toû kómpou		 τοῖν κόμποιν
toîn kómpoin		 τῶν κόμπων
tôn kómpōn
Dative τῷ κόμπῳ
tôi kómpōi		 τοῖν κόμποιν
toîn kómpoin		 τοῖς κόμποις
toîs kómpois
Accusative τὸν κόμπον
tòn kómpon		 τὼ κόμπω
tṑ kómpō		 τοὺς κόμπους
toùs kómpous
Vocative κόμπε
kómpe		 κόμπω
kómpō		 κόμποι
kómpoi
Notes:
  • This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms
  • κομπάζω (kompázō)
  • κομπασία (kompasía)
  • κόμπασμα (kómpasma)
  • κομπασμός (kompasmós)
  • κομπαστής (kompastḗs)
  • κομπαστικός (kompastikós)
  • κομπέω (kompéō)
  • κομπηγόρος (kompēgóros)
  • κομπηρός (kompērós)
  • κομπολακέω (kompolakéō)
  • κομπολακύθης (kompolakúthēs)
  • κομπολογία (kompología)
  • κομπός (kompós)
  • κομποφακελορρήμων (kompophakelorrhḗmōn)
  • κομπόω (kompóō)
  • κομπώδης (kompṓdēs)
  • ὑπέρκομπος (hupérkompos)

Further reading
  • “κόμπος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
  • “κόμπος”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
  • “κόμπος”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
  • κόμπος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
  • κόμπος in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
  • Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN

Greek

Etymology

From Ancient Greek κόμβος (kómbos).

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈkom.bos/
  • Hyphenation: κό‧μπος

Noun

κόμπος • (kómpos) m (plural κόμποι)

  1. knot, looping of a piece of string
    Δένει κόμπο.
    Dénei kómpo.
    He ties a knot.
  2. node of plant stem

Usage notes
  • Not to be confused with nautical speed: κόμβος m (kómvos, “knot”).

Declension
declension of κόμπος
case     \     number singular plural
nominative κόμπος • κόμποι •
genitive κόμπου • κόμπων •
accusative κόμπο • κόμπους •
vocative κόμπε • κόμποι •
  • έφτασε ο κόμπος στο χτένι (éftase o kómpos sto chténi, “reached crucial point: of a problem, of patience, tolerance”)
  • το δένω κόμπο (to déno kómpo, “I assume it is a sure thing”)

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.