λυκόστομος

Ancient Greek

From λύκος (lúkos, “wolf”) +‎ στόμα (stóma, “mouth”).

λῠκόστομος • (lukóstomos) m (genitive λῠκοστόμου); second declension

Second declension of ὁ λῠκόστομος; τοῦ λῠκοστόμου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ λῠκόστομος ho lukóstomos	τὼ λῠκοστόμω tṑ lukostómō	οἱ λῠκόστομοι hoi lukóstomoi
Genitive	τοῦ λῠκοστόμου toû lukostómou	τοῖν λῠκοστόμοιν toîn lukostómoin	τῶν λῠκοστόμων tôn lukostómōn
Dative	τῷ λῠκοστόμῳ tôi lukostómōi	τοῖν λῠκοστόμοιν toîn lukostómoin	τοῖς λῠκοστόμοις toîs lukostómois
Accusative	τὸν λῠκόστομον tòn lukóstomon	τὼ λῠκοστόμω tṑ lukostómō	τοὺς λῠκοστόμους toùs lukostómous
Vocative	λῠκόστομε lukóstome	λῠκοστόμω lukostómō	λῠκόστομοι lukóstomoi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.