μέρισμα

Ancient Greek

μερῐ́ζω (merízō, “divide”) +‎ -μᾰ (-ma, noun suffix)

μερῐ́σμᾰ • (merísma) n (genitive μερῐ́σμᾰτος); third declension

Third declension of τὸ μερῐ́σμᾰ; τοῦ μερῐ́σμᾰτος (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	τὸ μερῐ́σμᾰ tò merísma	τὼ μερῐ́σμᾰτε tṑ merísmate	τᾰ̀ μερῐ́σμᾰτᾰ tà merísmata
Genitive	τοῦ μερῐ́σμᾰτος toû merísmatos	τοῖν μερῐσμᾰ́τοιν toîn merismátoin	τῶν μερῐσμᾰ́των tôn merismátōn
Dative	τῷ μερῐ́σμᾰτῐ tôi merísmati	τοῖν μερῐσμᾰ́τοιν toîn merismátoin	τοῖς μερῐ́σμᾰσῐ / μερῐ́σμᾰσῐν toîs merísmasi(n)
Accusative	τὸ μερῐ́σμᾰ tò merísma	τὼ μερῐ́σμᾰτε tṑ merísmate	τᾰ̀ μερῐ́σμᾰτᾰ tà merísmata
Vocative	μερῐ́σμᾰ merísma	μερῐ́σμᾰτε merísmate	μερῐ́σμᾰτᾰ merísmata
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

“μέρισμα”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
μέρισμα in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette

μέρισμα • (mérisma) n (plural μερίσματα)

declension of μέρισμα