μετωνυμία

Ancient Greek

From μετώνυμος (metṓnumos) (from μετα- (meta-) +‎ ὄνομα (ónoma)) + -ίᾱ (-íā).

μετωνῠμίᾱ • (metōnumíā) f (genitive μετωνῠμίᾱς); first declension

First declension of ἡ μετωνῠμίᾱ; τῆς μετωνῠμίᾱς (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ μετωνῠμίᾱ hē metōnumíā	τὼ μετωνῠμίᾱ tṑ metōnumíā	αἱ μετωνῠμίαι hai metōnumíai
Genitive	τῆς μετωνῠμίᾱς tês metōnumíās	τοῖν μετωνῠμίαιν toîn metōnumíain	τῶν μετωνῠμιῶν tôn metōnumiôn
Dative	τῇ μετωνῠμίᾳ têi metōnumíāi	τοῖν μετωνῠμίαιν toîn metōnumíain	ταῖς μετωνῠμίαις taîs metōnumíais
Accusative	τὴν μετωνῠμίᾱν tḕn metōnumíān	τὼ μετωνῠμίᾱ tṑ metōnumíā	τᾱ̀ς μετωνῠμίᾱς tā̀s metōnumíās
Vocative	μετωνῠμίᾱ metōnumíā	μετωνῠμίᾱ metōnumíā	μετωνῠμίαι metōnumíai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants of μετωνυμία in other languages