πείσας

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pěː.saːs/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpi.sas/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈpi.sas/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈpi.sas/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈpi.sas/

Participle

πείσᾱς • (peísās) m (feminine πείσᾱσᾰ, neuter πεῖσᾰν); first/third declension

aorist active participle of πείθω (peíthō)

Declension

First and third declension of πείσᾱς; πείσᾱσᾰ; πεῖσᾰν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	πείσᾱς peísās	πείσᾱσᾰ peísāsa	πεῖσᾰν peîsan	πείσᾰντε peísante	πεισᾱ́σᾱ peisā́sā	πείσᾰντε peísante	πείσᾰντες peísantes	πείσᾱσαι peísāsai	πείσᾰντᾰ peísanta
Genitive	πείσᾰντος peísantos	πεισᾱ́σης peisā́sēs	πείσᾰντος peísantos	πεισᾰ́ντοιν peisántoin	πεισᾱ́σαιν peisā́sain	πεισᾰ́ντοιν peisántoin	πεισᾰ́ντων peisántōn	πεισᾱσῶν peisāsôn	πεισᾰ́ντων peisántōn
Dative	πείσᾰντῐ peísanti	πεισᾱ́σῃ peisā́sēi	πείσᾰντῐ peísanti	πεισᾰ́ντοιν peisántoin	πεισᾱ́σαιν peisā́sain	πεισᾰ́ντοιν peisántoin	πείσᾱσῐ / πείσᾱσῐν peísāsi(n)	πεισᾱ́σαις peisā́sais	πείσᾱσῐ / πείσᾱσῐν peísāsi(n)
Accusative	πείσᾰντᾰ peísanta	πείσᾱσᾰν peísāsan	πεῖσᾰν peîsan	πείσᾰντε peísante	πεισᾱ́σᾱ peisā́sā	πείσᾰντε peísante	πείσᾰντᾰς peísantas	πεισᾱ́σᾱς peisā́sās	πείσᾰντᾰ peísanta
Vocative	πείσᾱς peísās	πείσᾱσᾰ peísāsa	πεῖσᾰν peîsan	πείσᾰντε peísante	πεισᾱ́σᾱ peisā́sā	πείσᾰντε peísante	πείσᾰντες peísantes	πείσᾱσαι peísāsai	πείσᾰντᾰ peísanta
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	πεισᾰ́ντως peisántōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.