πλάκινος

Ancient Greek

Etymology

From πλάξ (pláx, “marble slab”) +‎ -ινος (-inos).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /plá.ki.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpla.ki.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈpla.ci.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈpla.ci.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈpla.ci.nos/

Adjective

πλάκῐνος • (plákinos) m (feminine πλα˘κίνη, neuter πλάκῐνον); first/second declension

made of marble slabs

Inflection

First and second declension of πλᾰ́κῐνος; πλᾰκῐ́νη; πλᾰ́κῐνον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	πλᾰ́κῐνος plákinos	πλᾰκῐ́νη plakínē	πλᾰ́κῐνον plákinon	πλᾰκῐ́νω plakínō	πλᾰκῐ́νᾱ plakínā	πλᾰκῐ́νω plakínō	πλᾰ́κῐνοι plákinoi	πλᾰ́κῐναι plákinai	πλᾰ́κῐνᾰ plákina
Genitive	πλᾰκῐ́νου plakínou	πλᾰκῐ́νης plakínēs	πλᾰκῐ́νου plakínou	πλᾰκῐ́νοιν plakínoin	πλᾰκῐ́ναιν plakínain	πλᾰκῐ́νοιν plakínoin	πλᾰκῐ́νων plakínōn	πλᾰκῐ́νων plakínōn	πλᾰκῐ́νων plakínōn
Dative	πλᾰκῐ́νῳ plakínōi	πλᾰκῐ́νῃ plakínēi	πλᾰκῐ́νῳ plakínōi	πλᾰκῐ́νοιν plakínoin	πλᾰκῐ́ναιν plakínain	πλᾰκῐ́νοιν plakínoin	πλᾰκῐ́νοις plakínois	πλᾰκῐ́ναις plakínais	πλᾰκῐ́νοις plakínois
Accusative	πλᾰ́κῐνον plákinon	πλᾰκῐ́νην plakínēn	πλᾰ́κῐνον plákinon	πλᾰκῐ́νω plakínō	πλᾰκῐ́νᾱ plakínā	πλᾰκῐ́νω plakínō	πλᾰκῐ́νους plakínous	πλᾰκῐ́νᾱς plakínās	πλᾰ́κῐνᾰ plákina
Vocative	πλᾰ́κῐνε plákine	πλᾰκῐ́νη plakínē	πλᾰ́κῐνον plákinon	πλᾰκῐ́νω plakínō	πλᾰκῐ́νᾱ plakínā	πλᾰκῐ́νω plakínō	πλᾰ́κῐνοι plákinoi	πλᾰ́κῐναι plákinai	πλᾰ́κῐνᾰ plákina
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	πλᾰκῐ́νως plakínōs			πλᾰκῐνώτερος plakinṓteros			πλᾰκῐνώτᾰτος plakinṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.