πολυχρονικός

Ancient Greek

Etymology

πολυ- (polu-, “much”) +‎ χρόνος (khrónos, “lifetime”) +‎ -ικός (-ikós)

Pronunciation

(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /po.ly.xro.niˈkos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /po.li.xro.niˈkos/

Adjective

πολυχρονικός • (polukhronikós) m or f (neuter πολυχρονικόν); second declension

(Byzantine) long-lived
- J.-L. Fournet, Hellénisme dans l’Égypte du VIe siècle. La bibliothèque et l’œuvre de Dioscore d’Aphrodité. Cairo, 1999. 14,19.
  πολυχρονικοὶ δεσπόται
  polukhronikoì despótai
  long-lived mistresses

Declension

Second declension of πολυχρονικός; πολυχρονικόν (Attic)

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	πολυχρονικός polukhronikós	πολυχρονικόν polukhronikón	πολυχρονικώ polukhronikṓ	πολυχρονικώ polukhronikṓ	πολυχρονικοί polukhronikoí	πολυχρονικᾰ́ polukhroniká
Genitive	πολυχρονικοῦ polukhronikoû	πολυχρονικοῦ polukhronikoû	πολυχρονικοῖν polukhronikoîn	πολυχρονικοῖν polukhronikoîn	πολυχρονικῶν polukhronikôn	πολυχρονικῶν polukhronikôn
Dative	πολυχρονικῷ polukhronikôi	πολυχρονικῷ polukhronikôi	πολυχρονικοῖν polukhronikoîn	πολυχρονικοῖν polukhronikoîn	πολυχρονικοῖς polukhronikoîs	πολυχρονικοῖς polukhronikoîs
Accusative	πολυχρονικόν polukhronikón	πολυχρονικόν polukhronikón	πολυχρονικώ polukhronikṓ	πολυχρονικώ polukhronikṓ	πολυχρονικούς polukhronikoús	πολυχρονικᾰ́ polukhroniká
Vocative	πολυχρονικέ polukhroniké	πολυχρονικόν polukhronikón	πολυχρονικώ polukhronikṓ	πολυχρονικώ polukhronikṓ	πολυχρονικοί polukhronikoí	πολυχρονικᾰ́ polukhroniká
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	πολυχρονικῶς polukhronikôs		πολυχρονικότερος polukhronikóteros		πολυχρονικότᾰτος polukhronikótatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.