πολύκλειτος

See also: Πολύκλειτος

Ancient Greek

Etymology

From πολύ (polú, “very”) +‎ κλειτός (kleitós, “famed”), literally “far-famed, much renowned”.

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /po.lý.kleː.tos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /poˈly.kli.tos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /poˈly.kli.tos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /poˈly.kli.tos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /poˈli.kli.tos/

Adjective

πολῠ́κλειτος • (polúkleitos) m (feminine πολῠκλείτη or πολῠκλείτᾱ, neuter πολῠ́κλειτον); first/second declension

far famed, greatly renowned, widely celebrated

Inflection

First and second declension of πολῠ́κλειτος; πολῠκλείτη; πολῠ́κλειτον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	πολῠ́κλειτος polúkleitos	πολῠκλείτη polukleítē	πολῠ́κλειτον polúkleiton	πολῠκλείτω polukleítō	πολῠκλείτᾱ polukleítā	πολῠκλείτω polukleítō	πολῠ́κλειτοι polúkleitoi	πολῠ́κλειται polúkleitai	πολῠ́κλειτᾰ polúkleita
Genitive	πολῠκλείτου polukleítou	πολῠκλείτης polukleítēs	πολῠκλείτου polukleítou	πολῠκλείτοιν polukleítoin	πολῠκλείταιν polukleítain	πολῠκλείτοιν polukleítoin	πολῠκλείτων polukleítōn	πολῠκλείτων polukleítōn	πολῠκλείτων polukleítōn
Dative	πολῠκλείτῳ polukleítōi	πολῠκλείτῃ polukleítēi	πολῠκλείτῳ polukleítōi	πολῠκλείτοιν polukleítoin	πολῠκλείταιν polukleítain	πολῠκλείτοιν polukleítoin	πολῠκλείτοις polukleítois	πολῠκλείταις polukleítais	πολῠκλείτοις polukleítois
Accusative	πολῠ́κλειτον polúkleiton	πολῠκλείτην polukleítēn	πολῠ́κλειτον polúkleiton	πολῠκλείτω polukleítō	πολῠκλείτᾱ polukleítā	πολῠκλείτω polukleítō	πολῠκλείτους polukleítous	πολῠκλείτᾱς polukleítās	πολῠ́κλειτᾰ polúkleita
Vocative	πολῠ́κλειτε polúkleite	πολῠκλείτη polukleítē	πολῠ́κλειτον polúkleiton	πολῠκλείτω polukleítō	πολῠκλείτᾱ polukleítā	πολῠκλείτω polukleítō	πολῠ́κλειτοι polúkleitoi	πολῠ́κλειται polúkleitai	πολῠ́κλειτᾰ polúkleita
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	πολῠκλείτως polukleítōs			πολῠκλειτότερος polukleitóteros			πολῠκλειτότᾰτος polukleitótatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

First and second declension of πολῠ́κλειτος; πολῠκλείτᾱ; πολῠ́κλειτον (Aeolic, Doric)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	πολῠ́κλειτος polúkleitos	πολῠκλείτᾱ polukleítā	πολῠ́κλειτον polúkleiton	πολῠκλείτω polukleítō	πολῠκλείτᾱ polukleítā	πολῠκλείτω polukleítō	πολῠ́κλειτοι polúkleitoi	πολῠ́κλειται polúkleitai	πολῠ́κλειτᾰ polúkleita
Genitive	πολῠκλείτοιο polukleítoio	πολῠκλείτᾱς polukleítās	πολῠκλείτοιο polukleítoio	πολῠκλείτοιν polukleítoin	πολῠκλείταιν polukleítain	πολῠκλείτοιν polukleítoin	πολῠκλείτων polukleítōn	πολῠκλειτᾶν polukleitân	πολῠκλείτων polukleítōn
Dative	πολῠκλείτῳ polukleítōi	πολῠκλείτᾳ polukleítāi	πολῠκλείτῳ polukleítōi	πολῠκλείτοιν polukleítoin	πολῠκλείταιν polukleítain	πολῠκλείτοιν polukleítoin	πολῠκλείτοις polukleítois	πολῠκλείταις polukleítais	πολῠκλείτοις polukleítois
Accusative	πολῠ́κλειτον polúkleiton	πολῠκλείτᾱν polukleítān	πολῠ́κλειτον polúkleiton	πολῠκλείτω polukleítō	πολῠκλείτᾱ polukleítā	πολῠκλείτω polukleítō	πολῠκλείτους polukleítous	πολῠκλείτᾱς polukleítās	πολῠ́κλειτᾰ polúkleita
Vocative	πολῠ́κλειτε polúkleite	πολῠκλείτᾱ polukleítā	πολῠ́κλειτον polúkleiton	πολῠκλείτω polukleítō	πολῠκλείτᾱ polukleítā	πολῠκλείτω polukleítō	πολῠ́κλειτοι polúkleitoi	πολῠ́κλειται polúkleitai	πολῠ́κλειτᾰ polúkleita
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	πολῠκλείτως polukleítōs			πολῠκλειτότερος polukleitóteros			πολῠκλειτότᾰτος polukleitótatos
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.

Derived terms

Πολύκλειτος (Polúkleitos)