προσκαλέω

Ancient Greek

Etymology

From προσ- (pros-, “to, towards, with”) +‎ καλέω (kaléō, “to call”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pros.ka.lé.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pros.kaˈle.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /pros.kaˈle.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pros.kaˈle.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pros.kaˈle.o/

Verb

προσκᾰλέω • (proskaléō)

to call to, call on, summon
- 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 8.98
- 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Ajax 89
- 386 BCE – 367 BCE, Plato, Meno 82A
- 155 CE – 235 CE, Cassius Dio, Collected Works 71.34
(middle voice, perfect passive) to call to oneself, call to one
- 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Anabasis 7.7.2
- 125 CE – 200 CE, Lucian, Dialogues of the Gods 19.1
- 330 BCE, Demosthenes, On the Crown 166
- 46 CE – 120 CE, Plutarch, Demosthenes 21
- New Testament, Acts of the Apostles 13:2
1. (in Attic, of an accuser) to cite or summon to court
  - 422 BCE, Aristophanes, The Wasps 1334
  - 422 BCE, Aristophanes, The Wasps 1417
  - 445 BCE – 380 BCE, Lysias, Against Andocides 11
  - 445 BCE – 380 BCE, Lysias, Defence against a Charge of Taking Bribes 19
  - 330 BCE, Demosthenes, On the Crown 150
  - 445 BCE – 380 BCE, Lysias, Against Pancleon 2
  - 422 BCE, Aristophanes, The Wasps 1406
  - 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Memorabilia 2.9.5
  - 384 BCE – 322 BCE, Demosthenes, Against Macartatus 7
  - 125 CE – 200 CE, Lucian, Timon 46
  - 125 CE – 200 CE, Lucian, The Fisherman 39
  - 384 BCE – 322 BCE, Demosthenes, Against Boeotus 1 17
  - 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Constitution of the Athenians 16.8
  - 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Politics 1315B.21
  - 480 BCE – 411 BCE, Antiphon of Rhamnus, On the Murder of Herodes 13
  - 384 BCE – 322 BCE, Demosthenes, Against Timotheus 19
  - 423 BCE, Aristophanes, The Clouds 1277
  - 384 BCE – 322 BCE, Demosthenes, Against Macartatus 7

Inflection

Present: προσκᾰλέω, προσκᾰλέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προσκᾰλέω	προσκᾰλέεις	προσκᾰλέει	προσκᾰλέετον	προσκᾰλέετον	προσκᾰλέομεν	προσκᾰλέετε	προσκᾰλέουσῐ(ν)
	subjunctive	προσκᾰλέω	προσκᾰλέῃς	προσκᾰλέῃ	προσκᾰλέητον	προσκᾰλέητον	προσκᾰλέωμεν	προσκᾰλέητε	προσκᾰλέωσῐ(ν)
	optative	προσκᾰλέοιμῐ	προσκᾰλέοις	προσκᾰλέοι	προσκᾰλέοιτον	προσκᾰλεοίτην	προσκᾰλέοιμεν	προσκᾰλέοιτε	προσκᾰλέοιεν
	imperative		προσκᾰ́λεε	προσκᾰλεέτω	προσκᾰλέετον	προσκᾰλεέτων		προσκᾰλέετε	προσκᾰλεόντων
middle/ passive	indicative	προσκᾰλέομαι	προσκᾰλέῃ, προσκᾰλέει	προσκᾰλέεται	προσκᾰλέεσθον	προσκᾰλέεσθον	προσκᾰλεόμεθᾰ	προσκᾰλέεσθε	προσκᾰλέονται
	subjunctive	προσκᾰλέωμαι	προσκᾰλέῃ	προσκᾰλέηται	προσκᾰλέησθον	προσκᾰλέησθον	προσκᾰλεώμεθᾰ	προσκᾰλέησθε	προσκᾰλέωνται
	optative	προσκᾰλεοίμην	προσκᾰλέοιο	προσκᾰλέοιτο	προσκᾰλέοισθον	προσκᾰλεοίσθην	προσκᾰλεοίμεθᾰ	προσκᾰλέοισθε	προσκᾰλέοιντο
	imperative		προσκᾰλέου	προσκᾰλεέσθω	προσκᾰλέεσθον	προσκᾰλεέσθων		προσκᾰλέεσθε	προσκᾰλεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		προσκᾰλέειν				προσκᾰλέεσθαι
participle	m	προσκᾰλέων				προσκᾰλεόμενος
	f	προσκᾰλέουσᾰ				προσκᾰλεομένη
	n	προσκᾰλέον				προσκᾰλεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: προσκᾰλῶ, προσκᾰλοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προσκᾰλῶ	προσκᾰλεῖς	προσκᾰλεῖ	προσκᾰλεῖτον	προσκᾰλεῖτον	προσκᾰλοῦμεν	προσκᾰλεῖτε	προσκᾰλοῦσῐ(ν)
	subjunctive	προσκᾰλῶ	προσκᾰλῇς	προσκᾰλῇ	προσκᾰλῆτον	προσκᾰλῆτον	προσκᾰλῶμεν	προσκᾰλῆτε	προσκᾰλῶσῐ(ν)
	optative	προσκᾰλοίην, προσκᾰλοῖμῐ	προσκᾰλοίης, προσκᾰλοῖς	προσκᾰλοίη, προσκᾰλοῖ	προσκᾰλοῖτον, προσκᾰλοίητον	προσκᾰλοίτην, προσκᾰλοιήτην	προσκᾰλοῖμεν, προσκᾰλοίημεν	προσκᾰλοῖτε, προσκᾰλοίητε	προσκᾰλοῖεν, προσκᾰλοίησᾰν
	imperative		προσκᾰ́λει	προσκᾰλείτω	προσκᾰλεῖτον	προσκᾰλείτων		προσκᾰλεῖτε	προσκᾰλούντων
middle/ passive	indicative	προσκᾰλοῦμαι	προσκᾰλεῖ, προσκᾰλῇ	προσκᾰλεῖται	προσκᾰλεῖσθον	προσκᾰλεῖσθον	προσκᾰλούμεθᾰ	προσκᾰλεῖσθε	προσκᾰλοῦνται
	subjunctive	προσκᾰλῶμαι	προσκᾰλῇ	προσκᾰλῆται	προσκᾰλῆσθον	προσκᾰλῆσθον	προσκᾰλώμεθᾰ	προσκᾰλῆσθε	προσκᾰλῶνται
	optative	προσκᾰλοίμην	προσκᾰλοῖο	προσκᾰλοῖτο	προσκᾰλοῖσθον	προσκᾰλοίσθην	προσκᾰλοίμεθᾰ	προσκᾰλοῖσθε	προσκᾰλοῖντο
	imperative		προσκᾰλοῦ	προσκᾰλείσθω	προσκᾰλεῖσθον	προσκᾰλείσθων		προσκᾰλεῖσθε	προσκᾰλείσθων
		active				middle/passive
infinitive		προσκᾰλεῖν				προσκᾰλεῖσθαι
participle	m	προσκᾰλῶν				προσκᾰλούμενος
	f	προσκᾰλοῦσᾰ				προσκᾰλουμένη
	n	προσκᾰλοῦν				προσκᾰλούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: προσκᾰλέσω, προσκᾰλέσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προσκᾰλέσω	προσκᾰλέσεις	προσκᾰλέσει	προσκᾰλέσετον	προσκᾰλέσετον	προσκᾰλέσομεν	προσκᾰλέσετε	προσκᾰλέσουσῐ(ν)
active	optative	προσκᾰλέσοιμῐ	προσκᾰλέσοις	προσκᾰλέσοι	προσκᾰλέσοιτον	προσκᾰλεσοίτην	προσκᾰλέσοιμεν	προσκᾰλέσοιτε	προσκᾰλέσοιεν
middle	indicative	προσκᾰλέσομαι	προσκᾰλέσῃ, προσκᾰλέσει	προσκᾰλέσεται	προσκᾰλέσεσθον	προσκᾰλέσεσθον	προσκᾰλεσόμεθᾰ	προσκᾰλέσεσθε	προσκᾰλέσονται
middle	optative	προσκᾰλεσοίμην	προσκᾰλέσοιο	προσκᾰλέσοιτο	προσκᾰλέσοισθον	προσκᾰλεσοίσθην	προσκᾰλεσοίμεθᾰ	προσκᾰλέσοισθε	προσκᾰλέσοιντο
		active			middle
infinitive		προσκᾰλέσειν			προσκᾰλέσεσθαι
participle	m	προσκᾰλέσων			προσκᾰλεσόμενος
	f	προσκᾰλέσουσᾰ			προσκᾰλεσομένη
	n	προσκᾰλέσον			προσκᾰλεσόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

πρόσκλησις (prósklēsis)

προσκαλέω

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Verb

Inflection

Derived terms

Further reading