σεσημασμένος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /se.sɛː.maz.mé.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /se.se̝.mazˈme.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /se.si.mazˈme.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /se.si.mazˈme.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /se.si.mazˈme.nos/

Participle

σεσημασμένος • (sesēmasménos) m (feminine σεσημᾰσμένη, neuter σεσημᾰσμένον); first/second declension

perfect mediopassive participle of σημαίνω (sēmaínō)

Inflection

First and second declension of σεσημᾰσμένος; σεσημᾰσμένη; σεσημᾰσμένον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	σεσημᾰσμένος sesēmasménos	σεσημᾰσμένη sesēmasménē	σεσημᾰσμένον sesēmasménon	σεσημᾰσμένω sesēmasménō	σεσημᾰσμένᾱ sesēmasménā	σεσημᾰσμένω sesēmasménō	σεσημᾰσμένοι sesēmasménoi	σεσημᾰσμέναι sesēmasménai	σεσημᾰσμένᾰ sesēmasména
Genitive	σεσημᾰσμένου sesēmasménou	σεσημᾰσμένης sesēmasménēs	σεσημᾰσμένου sesēmasménou	σεσημᾰσμένοιν sesēmasménoin	σεσημᾰσμέναιν sesēmasménain	σεσημᾰσμένοιν sesēmasménoin	σεσημᾰσμένων sesēmasménōn	σεσημᾰσμένων sesēmasménōn	σεσημᾰσμένων sesēmasménōn
Dative	σεσημᾰσμένῳ sesēmasménōi	σεσημᾰσμένῃ sesēmasménēi	σεσημᾰσμένῳ sesēmasménōi	σεσημᾰσμένοιν sesēmasménoin	σεσημᾰσμέναιν sesēmasménain	σεσημᾰσμένοιν sesēmasménoin	σεσημᾰσμένοις sesēmasménois	σεσημᾰσμέναις sesēmasménais	σεσημᾰσμένοις sesēmasménois
Accusative	σεσημᾰσμένον sesēmasménon	σεσημᾰσμένην sesēmasménēn	σεσημᾰσμένον sesēmasménon	σεσημᾰσμένω sesēmasménō	σεσημᾰσμένᾱ sesēmasménā	σεσημᾰσμένω sesēmasménō	σεσημᾰσμένους sesēmasménous	σεσημᾰσμένᾱς sesēmasménās	σεσημᾰσμένᾰ sesēmasména
Vocative	σεσημᾰσμένε sesēmasméne	σεσημᾰσμένη sesēmasménē	σεσημᾰσμένον sesēmasménon	σεσημᾰσμένω sesēmasménō	σεσημᾰσμένᾱ sesēmasménā	σεσημᾰσμένω sesēmasménō	σεσημᾰσμένοι sesēmasménoi	σεσημᾰσμέναι sesēmasménai	σεσημᾰσμένᾰ sesēmasména
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	σεσημᾰσμένως sesēmasménōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Greek

Etymology

Learnedly, from Ancient Greek σεσημᾰσμένος (sesēmasménos). Formal perfect participle of σημαίνομαι (simaínomai), passive voice of σημαίνω (simaíno, “signify”). It retains the ancient reduplication σε-σ...-. Semantic loan from French marqué.[1]

Pronunciation

IPA^(key): /se.si.maˈzme.nos/
Hyphenation: σε‧ση‧μα‧σμέ‧νος

Participle

σεσημασμένος • (sesimasménos) m (feminine σεσημασμένη, neuter σεσημασμένο)

(formal) branded (of criminals)
Είναι σεσημασμένος κακοποιός, γνωστός στην αστυνομία.
Eínai sesimasménos kakopoiós, gnostós stin astynomía.
He is a branded criminal, known by the police.

Declension

Declension of σεσημασμένος

number case \ gender	singular			plural
number case \ gender	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	σεσημασμένος •	σεσημασμένη •	σεσημασμένο •	σεσημασμένοι •	σεσημασμένες •	σεσημασμένα •
genitive	σεσημασμένου •	σεσημασμένης •	σεσημασμένου •	σεσημασμένων •	σεσημασμένων •	σεσημασμένων •
accusative	σεσημασμένο •	σεσημασμένη •	σεσημασμένο •	σεσημασμένους •	σεσημασμένες •	σεσημασμένα •
vocative	σεσημασμένε •	σεσημασμένη •	σεσημασμένο •	σεσημασμένοι •	σεσημασμένες •	σεσημασμένα •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο σεσημασμένος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο σεσημασμένος, etc.)

References

σεσημασμένος - Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[1] σεσημασμένος - Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.