σεῖσμα

Ancient Greek

Etymology

From σείω (seíō, “I shake”) and the suffix -μα (-ma).

Pronunciation
 

Noun

σεῖσμᾰ • (seîsma) n (genitive σείσμᾰτος); third declension

  1. A shaking

Inflection
Third declension of τὸ σεῖσμᾰ; τοῦ σείσμᾰτος (Attic)
Case / # Singular Dual Plural
Nominative τὸ σεῖσμᾰ
tò seîsma		 τὼ σείσμᾰτε
tṑ seísmate		 τᾰ̀ σείσμᾰτᾰ
tà seísmata
Genitive τοῦ σείσμᾰτος
toû seísmatos		 τοῖν σεισμᾰ́τοιν
toîn seismátoin		 τῶν σεισμᾰ́των
tôn seismátōn
Dative τῷ σείσμᾰτῐ
tôi seísmati		 τοῖν σεισμᾰ́τοιν
toîn seismátoin		 τοῖς σείσμᾰσῐ / σείσμᾰσῐν
toîs seísmasi(n)
Accusative τὸ σεῖσμᾰ
tò seîsma		 τὼ σείσμᾰτε
tṑ seísmate		 τᾰ̀ σείσμᾰτᾰ
tà seísmata
Vocative σεῖσμᾰ
seîsma		 σείσμᾰτε
seísmate		 σείσμᾰτᾰ
seísmata
Notes:
  • This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants
  • Italian: sisma

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.