συγγίγνομαι

Ancient Greek

Etymology

From συν- (sun-, “together, with”) +‎ γίγνομαι (gígnomai, “to come into being, take place”)

Pronunciation
 

Verb

συγγίγνομαι • (sungígnomai)

  1. to be born with
  2. to associate, keep company with, hold converse with, coexist, cohere
    to consult, converse with a master (of disciples or pupils)
    to have sexual intercourse with
    to come to assist
    to come together, meet, come to aid
  3. to become acquainted or conversant with

Inflection
   Present: συγγίγνομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive		 indicative συγγίγνομαι συγγίγνῃ,
συγγίγνει		 συγγίγνεται συγγίγνεσθον συγγίγνεσθον συγγιγνόμεθᾰ συγγίγνεσθε συγγίγνονται
subjunctive συγγίγνωμαι συγγίγνῃ συγγίγνηται συγγίγνησθον συγγίγνησθον συγγιγνώμεθᾰ συγγίγνησθε συγγίγνωνται
optative συγγιγνοίμην συγγίγνοιο συγγίγνοιτο συγγίγνοισθον συγγιγνοίσθην συγγιγνοίμεθᾰ συγγίγνοισθε συγγίγνοιντο
imperative   συγγίγνου συγγιγνέσθω συγγίγνεσθον συγγιγνέσθων   συγγίγνεσθε συγγιγνέσθων
middle/passive
infinitive συγγίγνεσθαι
participle m συγγιγνόμενος
f συγγιγνομένη
n συγγιγνόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: συνἐγιγνόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive		 indicative συνἐγιγνόμην συνἐγίγνου συνἐγίγνετο συνἐγίγνεσθον συνἐγιγνέσθην συνἐγιγνόμεθᾰ συνἐγίγνεσθε συνἐγίγνοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: συγγιγνόμην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive		 indicative συγγιγνόμην συγγίγνου συγγίγνετο συγγίγνεσθον συγγιγνέσθην συγγιγνόμε(σ)θᾰ συγγίγνεσθε συγγίγνοντο
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: συγγενήσομαι, συγγενηθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative συγγενήσομαι συγγενήσῃ,
συγγενήσει		 συγγενήσεται συγγενήσεσθον συγγενήσεσθον συγγενησόμεθᾰ συγγενήσεσθε συγγενήσονται
optative συγγενησοίμην συγγενήσοιο συγγενήσοιτο συγγενήσοισθον συγγενησοίσθην συγγενησοίμεθᾰ συγγενήσοισθε συγγενήσοιντο
passive indicative συγγενηθήσομαι συγγενηθήσῃ συγγενηθήσεται συγγενηθήσεσθον συγγενηθήσεσθον συγγενηθησόμεθᾰ συγγενηθήσεσθε συγγενηθήσονται
optative συγγενηθησοίμην συγγενηθήσοιο συγγενηθήσοιτο συγγενηθήσοισθον συγγενηθησοίσθην συγγενηθησοίμεθᾰ συγγενηθήσοισθε συγγενηθήσοιντο
middle passive
infinitive συγγενήσεσθαι συγγενηθήσεσθαι
participle m συγγενησόμενος συγγενηθησόμενος
f συγγενησομένη συγγενηθησομένη
n συγγενησόμενον συγγενηθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: συνἐγενόμην, συνἐγενήθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative συνἐγενόμην συνἐγένου συνἐγένετο συνἐγένεσθον συνἐγενέσθην συνἐγενόμεθᾰ συνἐγένεσθε συνἐγένοντο
subjunctive συγγένωμαι συγγένῃ συγγένηται συγγένησθον συγγένησθον συγγενώμεθᾰ συγγένησθε συγγένωνται
optative συγγενοίμην συγγένοιο συγγένοιτο συγγένοισθον συγγενοίσθην συγγενοίμεθᾰ συγγένοισθε συγγένοιντο
imperative   συγγενοῦ συγγενέσθω συγγένεσθον συγγενέσθων   συγγένεσθε συγγενέσθων
passive indicative συνἐγενήθην συνἐγενήθης συνἐγενήθη συνἐγενήθητον συνἐγενηθήτην συνἐγενήθημεν συνἐγενήθητε συνἐγενήθησᾰν
subjunctive συγγενηθῶ συγγενηθῇς συγγενηθῇ συγγενηθῆτον συγγενηθῆτον συγγενηθῶμεν συγγενηθῆτε συγγενηθῶσῐ(ν)
optative συγγενηθείην συγγενηθείης συγγενηθείη συγγενηθεῖτον,
συγγενηθείητον		 συγγενηθείτην,
συγγενηθειήτην		 συγγενηθεῖμεν,
συγγενηθείημεν		 συγγενηθεῖτε,
συγγενηθείητε		 συγγενηθεῖεν,
συγγενηθείησᾰν
imperative   συγγενήθητῐ συγγενηθήτω συγγενήθητον συγγενηθήτων   συγγενήθητε συγγενηθέντων
middle passive
infinitive συγγενέσθαι συγγενηθῆναι
participle m συγγενόμενος συγγενηθείς
f συγγενομένη συγγενηθεῖσᾰ
n συγγενόμενον συγγενηθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: συγγενόμην, συγγενήθην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative συγγενόμην συγγένεο συγγένετο συγγένεσθον συγγενέσθην συγγενόμε(σ)θᾰ συγγένεσθε συγγένοντο
passive indicative συγγενήθην συγγενήθης συγγενήθη συγγενήθητον συγγενηθήτην συγγενήθημεν συγγενήθητε συγγενήθησᾰν,
συγγένηθεν
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: συγγέγονᾰ, συγγεγένημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative συγγέγονᾰ συγγέγονᾰς συγγέγονε(ν) συγγεγόνᾰτον συγγεγόνᾰτον συγγεγόνᾰμεν συγγεγόνᾰτε συγγεγόνᾱσῐ(ν)
subjunctive συγγεγόνω συγγεγόνῃς συγγεγόνῃ συγγεγόνητον συγγεγόνητον συγγεγόνωμεν συγγεγόνητε συγγεγόνωσῐ(ν)
optative συγγεγόνοιμῐ,
συγγεγονοίην		 συγγεγόνοις,
συγγεγονοίης		 συγγεγόνοι,
συγγεγονοίη		 συγγεγόνοιτον συγγεγονοίτην συγγεγόνοιμεν συγγεγόνοιτε συγγεγόνοιεν
imperative   συγγέγονε συγγεγονέτω συγγεγόνετον συγγεγονέτων   συγγεγόνετε συγγεγονόντων
middle/
passive		 indicative συγγεγένημαι συγγεγένησαι συγγεγένηται συγγεγένησθον συγγεγένησθον συγγεγενήμεθᾰ συγγεγένησθε συγγεγένηνται
subjunctive συγγεγενημένος ὦ συγγεγενημένος ᾖς συγγεγενημένος ᾖ συγγεγενημένω ἦτον συγγεγενημένω ἦτον συγγεγενημένοι ὦμεν συγγεγενημένοι ἦτε συγγεγενημένοι ὦσῐ(ν)
optative συγγεγενημένος εἴην συγγεγενημένος εἴης συγγεγενημένος εἴη συγγεγενημένω εἴητον/εἶτον συγγεγενημένω εἰήτην/εἴτην συγγεγενημένοι εἴημεν/εἶμεν συγγεγενημένοι εἴητε/εἶτε συγγεγενημένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   συγγεγένησο συγγεγενήσθω συγγεγένησθον συγγεγενήσθων   συγγεγένησθε συγγεγενήσθων
active middle/passive
infinitive συγγεγονέναι συγγεγενῆσθαι
participle m συγγεγονώς συγγεγενημένος
f συγγεγονυῖᾰ συγγεγενημένη
n συγγεγονός συγγεγενημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: συγγέγᾰᾰ, συγγέγᾰμαι (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative συγγέγᾰᾰ συγγέγᾰᾰς συγγέγᾰε(ν) συγγεγᾰ́ᾰτον συγγεγᾰ́ᾰτον συγγεγᾰ́ᾰμεν συγγεγᾰ́ᾱτε συγγεγᾰ́ᾱσῐ(ν)
subjunctive συγγεγᾰ́ω,
συγγεγᾰ́ωμῐ		 συγγεγᾰ́ῃς,
συγγεγᾰ́ῃσθᾰ		 συγγεγᾰ́ῃ,
συγγεγᾰ́ῃσῐ		 συγγεγᾰ́ητον συγγεγᾰ́ητον συγγεγᾰ́ωμεν συγγεγᾰ́ητε συγγεγᾰ́ωσῐ(ν)
optative συγγεγᾰ́οιμῐ,
συγγεγᾰοίην		 συγγεγᾰ́οις,
συγγεγᾰοίης		 συγγεγᾰ́οι,
συγγεγᾰοίη		 συγγεγᾰ́οιτον συγγεγᾰοίτην συγγεγᾰ́οιμεν συγγεγᾰ́οιτε συγγεγᾰ́οιεν
imperative   συγγέγᾰε συγγεγᾰέτω συγγεγᾰ́ετον συγγεγᾰέτων   συγγεγᾰ́ετε συγγεγᾰόντων
middle/
passive		 indicative συγγέγᾰμαι συγγέγᾰσαι συγγέγᾰται συγγέγᾰσθον συγγέγᾰσθον συγγεγᾰ́μεθᾰ συγγέγᾰσθε συγγέγᾰνται
subjunctive συγγεγᾰμένος ὦ συγγεγᾰμένος ᾖς συγγεγᾰμένος ᾖ συγγεγᾰμένω ἦτον συγγεγᾰμένω ἦτον συγγεγᾰμένοι ὦμεν συγγεγᾰμένοι ἦτε συγγεγᾰμένοι ὦσῐ(ν)
optative συγγεγᾰμένος εἴην συγγεγᾰμένος εἴης συγγεγᾰμένος εἴη συγγεγᾰμένω εἴητον/εἶτον συγγεγᾰμένω εἰήτην/εἴτην συγγεγᾰμένοι εἴημεν/εἶμεν συγγεγᾰμένοι εἴητε/εἶτε συγγεγᾰ́μενοι εἰησᾰ́ν/εἰεν
imperative   συγγέγᾰσο συγγεγᾰ́σθω συγγέγᾰσθον συγγεγᾰ́σθων   συγγέγᾰσθε συγγεγᾰ́σθων
active middle/passive
infinitive συγγεγᾰ́μεν συγγεγᾰ́σθαι
participle m συγγεγᾰώς συγγεγᾰμένος
f συγγεγᾰυῖᾰ συγγεγᾰμένη
n συγγεγᾰός συγγεγᾰμένον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: συγγέγᾰκᾰ (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative συγγέγᾰκᾰ συγγέγᾰκᾰς συγγέγᾰκε(ν) συγγεγᾰ́κᾰτον συγγεγᾰ́κᾰτον συγγεγᾰ́κᾰμεν συγγεγᾰ́κᾰτε συγγεγᾰ́κᾱσῐ(ν)
subjunctive συγγεγᾰ́κω,
συγγεγᾰ́κωμῐ		 συγγεγᾰ́κῃς,
συγγεγᾰ́κῃσθᾰ		 συγγεγᾰ́κῃ,
συγγεγᾰ́κῃσῐ		 συγγεγᾰ́κητον συγγεγᾰ́κητον συγγεγᾰ́κωμεν συγγεγᾰ́κητε συγγεγᾰ́κωσῐ(ν)
optative συγγεγᾰ́κοιμῐ,
συγγεγᾰκοίην		 συγγεγᾰ́κοις,
συγγεγᾰκοίης		 συγγεγᾰ́κοι,
συγγεγᾰκοίη		 συγγεγᾰ́κοιτον συγγεγᾰκοίτην συγγεγᾰ́κοιμεν συγγεγᾰ́κοιτε συγγεγᾰ́κοιεν
imperative   συγγέγᾰκε συγγεγᾰκέτω συγγεγᾰ́κετον συγγεγᾰκέτων   συγγεγᾰ́κετε συγγεγᾰκόντων
active
infinitive συγγεγά̄κειν
participle m συγγεγᾰκώς
f συγγεγᾰκυῖᾰ
n συγγεγᾰκός
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: συνἐγεγόνειν, συνἐγεγενήμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative συνἐγεγόνειν,
συνἐγεγόνη		 συνἐγεγόνεις,
συνἐγεγόνης		 συνἐγεγόνει(ν) συνἐγεγόνετον συνἐγεγονέτην συνἐγεγόνεμεν συνἐγεγόνετε συνἐγεγόνεσᾰν
middle/
passive		 indicative συνἐγεγενήμην συνἐγεγένησο συνἐγεγένητο συνἐγεγένησθον συνἐγεγενήσθην συνἐγεγενήμεθᾰ συνἐγεγένησθε συνἐγεγένηντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: συγγεγᾰ́ειν, συγγεγᾰ́μην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative συγγεγᾰ́ειν,
συγγεγᾰ́η		 συγγεγᾰ́εις,
συγγεγᾰ́ης		 συγγεγᾰ́ει(ν) συγγεγᾰ́ετον συγγεγᾰέτην συγγεγᾰ́εμεν συγγεγᾰ́ετε συγγεγᾰ́εσᾰν
middle/
passive		 indicative συγγεγᾰ́μην συγγέγᾰσο συγγέγᾰτο συγγέγᾰσθον συγγεγᾰ́σθην συγγεγᾰ́μεθᾰ συγγέγᾰσθε συγγέγᾰντο
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.