συγκινούμαι

• IPA^(key): /siŋɟiˈnume/
• Hyphenation: συ‧γκι‧νού‧μαι
• Older Hyphenation: συγ‧κι‧νού‧μαι
• Homophone: συγκινούμε (sygkinoúme)

συγκινούμαι • (sygkinoúmai) passive (past συγκινήθηκα, ppp συγκινημένος, active συγκινώ)

1. to be moved, be touched (be affected emotionally) (often implies tears or crying)

   Συγκινήθηκα όταν είδα το φέρετρο.

   Sygkiníthika ótan eída to féretro.

   I was moved (to tears) when I saw the coffin.

   Οι ζητιάνοι βάζουν παιδάκια να ζητιανέψουν, για να συγκινηθεί ο κόσμος.

   Oi zitiánoi vázoun paidákia na zitianépsoun, gia na sygkinitheí o kósmos.

   Beggars put little kids out to beg so that everyone will be touched.

2. to care, be interested

   Ό,τι και να του πεις αυτουνού, δε συγκινείται!

   Ó,ti kai na tou peis aftounoú, de sygkineítai!

   No matter what you tell him, he doesn't care!

   Γέρος άνθρωπος ενενήντα χρόνων, και κανένας στο λεωφορείο δε συγκινήθηκε να του δώσει θέση!

   Géros ánthropos enenínta chrónon, kai kanénas sto leoforeío de sygkiníthike na tou dósei thési!

   An old man of ninety and not one person on the bus cared enough to give him a seat!

for this verb's full conjugation see the active form

• (care, be interested): ευαισθητοποιούμαι (evaisthitopoioúmai), φιλοτιμούμαι (filotimoúmai)

• συγκινώ (sygkinó) (active equivalent)