φοιτητής

Ancient Greek

Etymology

From φοιτάω (phoitáō, “to visit”) +‎ -της (-tēs, masculine agent-noun suffix).

Pronunciation
 

Noun

φοιτητής • (phoitētḗs) m (genitive φοιτητοῦ); first declension

  1. pupil

Inflection
First declension of ὁ φοιτητής; τοῦ φοιτητοῦ (Attic)
Case / # Singular Dual Plural
Nominative ὁ φοιτητής
ho phoitētḗs		 τὼ φοιτητᾱ́
tṑ phoitētā́		 οἱ φοιτηταί
hoi phoitētaí
Genitive τοῦ φοιτητοῦ
toû phoitētoû		 τοῖν φοιτηταῖν
toîn phoitētaîn		 τῶν φοιτητῶν
tôn phoitētôn
Dative τῷ φοιτητῇ
tôi phoitētêi		 τοῖν φοιτηταῖν
toîn phoitētaîn		 τοῖς φοιτηταῖς
toîs phoitētaîs
Accusative τὸν φοιτητήν
tòn phoitētḗn		 τὼ φοιτητᾱ́
tṑ phoitētā́		 τοὺς φοιτητᾱ́ς
toùs phoitētā́s
Vocative φοιτητᾰ́
phoitētá		 φοιτητᾱ́
phoitētā́		 φοιτηταί
phoitētaí
Notes:
  • This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants
  • Greek: φοιτητής (foititís)

See also

Further reading

Greek

Etymology

Inherited from Ancient Greek φοιτητής (phoitētḗs).

Noun

φοιτητής • (foititís) m (plural φοιτητές, feminine φοιτήτρια)

  1. undergraduate, university student

Declension
declension of φοιτητής
case     \     number singular plural
nominative φοιτητής • φοιτητές •
genitive φοιτητή • φοιτητών •
accusative φοιτητή • φοιτητές •
vocative φοιτητή • φοιτητές •

See also

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.