χαριτόω

Ancient Greek

Etymology

χάρις (kháris) +‎ -όω (-óō).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /kʰa.ri.tó.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kʰa.riˈto.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /xa.riˈto.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /xa.riˈto.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /xa.riˈto.o/

Verb

χᾰρῐτόω • (kharitóō)

to show grace to, to bestow favor on or upon
(passive voice) to be full of grace, to be highly favored, to be shown grace, to have grace or favor shown to

Inflection

Present: χᾰρῐτῶ, χᾰρῐτοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	χᾰρῐτῶ	χᾰρῐτοῖς	χᾰρῐτοῖ	χᾰρῐτοῦτον	χᾰρῐτοῦτον	χᾰρῐτοῦμεν	χᾰρῐτοῦτε	χᾰρῐτοῦσῐ(ν)
	subjunctive	χᾰρῐτῶ	χᾰρῐτοῖς	χᾰρῐτοῖ	χᾰρῐτῶτον	χᾰρῐτῶτον	χᾰρῐτῶμεν	χᾰρῐτῶτε	χᾰρῐτῶσῐ(ν)
	optative	χᾰρῐτοίην, χᾰρῐτοῖμῐ	χᾰρῐτοίης, χᾰρῐτοῖς	χᾰρῐτοίη, χᾰρῐτοῖ	χᾰρῐτοῖτον, χᾰρῐτοίητον	χᾰρῐτοίτην, χᾰρῐτοιήτην	χᾰρῐτοῖμεν, χᾰρῐτοίημεν	χᾰρῐτοῖτε, χᾰρῐτοίητε	χᾰρῐτοῖεν, χᾰρῐτοίησᾰν
	imperative		χᾰρῐ́του	χᾰρῐτούτω	χᾰρῐτοῦτον	χᾰρῐτούτων		χᾰρῐτοῦτε	χᾰρῐτούντων
middle/ passive	indicative	χᾰρῐτοῦμαι	χᾰρῐτοῖ	χᾰρῐτοῦται	χᾰρῐτοῦσθον	χᾰρῐτοῦσθον	χᾰρῐτούμεθᾰ	χᾰρῐτοῦσθε	χᾰρῐτοῦνται
	subjunctive	χᾰρῐτῶμαι	χᾰρῐτοῖ	χᾰρῐτῶται	χᾰρῐτῶσθον	χᾰρῐτῶσθον	χᾰρῐτώμεθᾰ	χᾰρῐτῶσθε	χᾰρῐτῶνται
	optative	χᾰρῐτοίμην	χᾰρῐτοῖο	χᾰρῐτοῖτο	χᾰρῐτοῖσθον	χᾰρῐτοίσθην	χᾰρῐτοίμεθᾰ	χᾰρῐτοῖσθε	χᾰρῐτοῖντο
	imperative		χᾰρῐτοῦ	χᾰρῐτούσθω	χᾰρῐτοῦσθον	χᾰρῐτούσθων		χᾰρῐτοῦσθε	χᾰρῐτούσθων
		active				middle/passive
infinitive		χᾰρῐτοῦν				χᾰρῐτοῦσθαι
participle	m	χᾰρῐτῶν				χᾰρῐτούμενος
	f	χᾰρῐτοῦσᾰ				χᾰρῐτουμένη
	n	χᾰρῐτοῦν				χᾰρῐτούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐχᾰρῐ́τουν, ἐχᾰρῐτούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐχᾰρῐ́τουν	ἐχᾰρῐ́τους	ἐχᾰρῐ́του	ἐχᾰρῐτοῦτον	ἐχᾰρῐτούτην	ἐχᾰρῐτοῦμεν	ἐχᾰρῐτοῦτε	ἐχᾰρῐ́τουν
middle/ passive	indicative	ἐχᾰρῐτούμην	ἐχᾰρῐτοῦ	ἐχᾰρῐτοῦτο	ἐχᾰρῐτοῦσθον	ἐχᾰρῐτούσθην	ἐχᾰρῐτούμεθᾰ	ἐχᾰρῐτοῦσθε	ἐχᾰρῐτοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐχᾰρῐ́τωσᾰ, ἐχᾰρῐτωσᾰ́μην, ἐχᾰρῐτώθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐχᾰρῐ́τωσᾰ	ἐχᾰρῐ́τωσᾰς	ἐχᾰρῐ́τωσε(ν)	ἐχᾰρῐτώσᾰτον	ἐχᾰρῐτωσᾰ́την	ἐχᾰρῐτώσᾰμεν	ἐχᾰρῐτώσᾰτε	ἐχᾰρῐ́τωσᾰν
	subjunctive	χᾰρῐτώσω	χᾰρῐτώσῃς	χᾰρῐτώσῃ	χᾰρῐτώσητον	χᾰρῐτώσητον	χᾰρῐτώσωμεν	χᾰρῐτώσητε	χᾰρῐτώσωσῐ(ν)
	optative	χᾰρῐτώσαιμῐ	χᾰρῐτώσειᾰς, χᾰρῐτώσαις	χᾰρῐτώσειε(ν), χᾰρῐτώσαι	χᾰρῐτώσαιτον	χᾰρῐτωσαίτην	χᾰρῐτώσαιμεν	χᾰρῐτώσαιτε	χᾰρῐτώσειᾰν, χᾰρῐτώσαιεν
	imperative		χᾰρῐ́τωσον	χᾰρῐτωσᾰ́τω	χᾰρῐτώσᾰτον	χᾰρῐτωσᾰ́των		χᾰρῐτώσᾰτε	χᾰρῐτωσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐχᾰρῐτωσᾰ́μην	ἐχᾰρῐτώσω	ἐχᾰρῐτώσᾰτο	ἐχᾰρῐτώσᾰσθον	ἐχᾰρῐτωσᾰ́σθην	ἐχᾰρῐτωσᾰ́μεθᾰ	ἐχᾰρῐτώσᾰσθε	ἐχᾰρῐτώσᾰντο
	subjunctive	χᾰρῐτώσωμαι	χᾰρῐτώσῃ	χᾰρῐτώσηται	χᾰρῐτώσησθον	χᾰρῐτώσησθον	χᾰρῐτωσώμεθᾰ	χᾰρῐτώσησθε	χᾰρῐτώσωνται
	optative	χᾰρῐτωσαίμην	χᾰρῐτώσαιο	χᾰρῐτώσαιτο	χᾰρῐτώσαισθον	χᾰρῐτωσαίσθην	χᾰρῐτωσαίμεθᾰ	χᾰρῐτώσαισθε	χᾰρῐτώσαιντο
	imperative		χᾰρῐ́τωσαι	χᾰρῐτωσᾰ́σθω	χᾰρῐτώσᾰσθον	χᾰρῐτωσᾰ́σθων		χᾰρῐτώσᾰσθε	χᾰρῐτωσᾰ́σθων
passive	indicative	ἐχᾰρῐτώθην	ἐχᾰρῐτώθης	ἐχᾰρῐτώθη	ἐχᾰρῐτώθητον	ἐχᾰρῐτωθήτην	ἐχᾰρῐτώθημεν	ἐχᾰρῐτώθητε	ἐχᾰρῐτώθησᾰν
	subjunctive	χᾰρῐτωθῶ	χᾰρῐτωθῇς	χᾰρῐτωθῇ	χᾰρῐτωθῆτον	χᾰρῐτωθῆτον	χᾰρῐτωθῶμεν	χᾰρῐτωθῆτε	χᾰρῐτωθῶσῐ(ν)
	optative	χᾰρῐτωθείην	χᾰρῐτωθείης	χᾰρῐτωθείη	χᾰρῐτωθεῖτον, χᾰρῐτωθείητον	χᾰρῐτωθείτην, χᾰρῐτωθειήτην	χᾰρῐτωθεῖμεν, χᾰρῐτωθείημεν	χᾰρῐτωθεῖτε, χᾰρῐτωθείητε	χᾰρῐτωθεῖεν, χᾰρῐτωθείησᾰν
	imperative		χᾰρῐτώθητῐ	χᾰρῐτωθήτω	χᾰρῐτώθητον	χᾰρῐτωθήτων		χᾰρῐτώθητε	χᾰρῐτωθέντων
		active			middle		passive
infinitive		χᾰρῐτῶσαι			χᾰρῐτώσᾰσθαι		χᾰρῐτωθῆναι
participle	m	χᾰρῐτώσᾱς			χᾰρῐτωσᾰ́μενος		χᾰρῐτωθείς
	f	χᾰρῐτώσᾱσᾰ			χᾰρῐτωσᾰμένη		χᾰρῐτωθεῖσᾰ
	n	χᾰρῐτῶσᾰν			χᾰρῐτωσᾰ́μενον		χᾰρῐτωθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: κεχᾰρῐ́τωμᾰ, κεχᾰρῐ́τωμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κεχᾰρῐ́τωμᾰ	κεχᾰρῐ́τωμᾰς	κεχᾰρῐ́τωμε(ν)	κεχᾰρῐτώμᾰτον	κεχᾰρῐτώμᾰτον	κεχᾰρῐτώμᾰμεν	κεχᾰρῐτώμᾰτε	κεχᾰρῐτώμᾱσῐ(ν)
	subjunctive	κεχᾰρῐτώμω	κεχᾰρῐτώμῃς	κεχᾰρῐτώμῃ	κεχᾰρῐτώμητον	κεχᾰρῐτώμητον	κεχᾰρῐτώμωμεν	κεχᾰρῐτώμητε	κεχᾰρῐτώμωσῐ(ν)
	optative	κεχᾰρῐτώμοιμῐ, κεχᾰρῐτωμοίην	κεχᾰρῐτώμοις, κεχᾰρῐτωμοίης	κεχᾰρῐτώμοι, κεχᾰρῐτωμοίη	κεχᾰρῐτώμοιτον	κεχᾰρῐτωμοίτην	κεχᾰρῐτώμοιμεν	κεχᾰρῐτώμοιτε	κεχᾰρῐτώμοιεν
	imperative		κεχᾰρῐ́τωμε	κεχᾰρῐτωμέτω	κεχᾰρῐτώμετον	κεχᾰρῐτωμέτων		κεχᾰρῐτώμετε	κεχᾰρῐτωμόντων
middle/ passive	indicative	κεχᾰρῐ́τωμαι	κεχᾰρῐ́τωσαι	κεχᾰρῐ́τωται	κεχᾰρῐ́τωσθον	κεχᾰρῐ́τωσθον	κεχᾰρῐτώμεθᾰ	κεχᾰρῐ́τωσθε	κεχᾰρῐ́τωνται
	subjunctive	κεχᾰρῐτωμένος ὦ	κεχᾰρῐτωμένος ᾖς	κεχᾰρῐτωμένος ᾖ	κεχᾰρῐτωμένω ἦτον	κεχᾰρῐτωμένω ἦτον	κεχᾰρῐτωμένοι ὦμεν	κεχᾰρῐτωμένοι ἦτε	κεχᾰρῐτωμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	κεχᾰρῐτωμένος εἴην	κεχᾰρῐτωμένος εἴης	κεχᾰρῐτωμένος εἴη	κεχᾰρῐτωμένω εἴητον/εἶτον	κεχᾰρῐτωμένω εἰήτην/εἴτην	κεχᾰρῐτωμένοι εἴημεν/εἶμεν	κεχᾰρῐτωμένοι εἴητε/εἶτε	κεχᾰρῐτωμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		κεχᾰρῐ́τωσο	κεχᾰρῐτώσθω	κεχᾰρῐ́τωσθον	κεχᾰρῐτώσθων		κεχᾰρῐ́τωσθε	κεχᾰρῐτώσθων
		active				middle/passive
infinitive		κεχᾰρῐτωμέναι				κεχᾰρῐτῶσθαι
participle	m	κεχᾰρῐτωμώς				κεχᾰρῐτωμένος
	f	κεχᾰρῐτωμυῖᾰ				κεχᾰρῐτωμένη
	n	κεχᾰρῐτωμός				κεχᾰρῐτωμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.