кан
Chuvash
Etymology
Perhaps borrowed from another Turkic language as it did not follow the change in vowels occurred in Chuvash. Ultimately from Proto-Turkic *kān- (“to be satisfied”). Cognate with Turkish kan- (“to be contented, satisfied”).
Derived terms
- канӑҫ (kanăś)
Further reading
- “кан”, in Электронлă сăмахсар (overall work in Russian and Chuvash), 1996.
Kyrgyz
Etymology 1
From Proto-Turkic *kiān (“blood”).
Etymology 2
From Classical Mongolian ᠬᠠᠨ (qan).
Declension
Declension of кан
singular (жекелик) |
plural (көптөгөн) | |
---|---|---|
nominative (атооч) | кан kan |
кандар kandar |
genitive (илик) | кандын kandın |
кандардын kandardın |
dative (барыш) | канга kanga |
кандарга kandarga |
accusative (табыш) | канды kandı |
кандарды kandardı |
locative (жатыш) | канда kanda |
кандарда kandarda |
ablative (чыгыш) | кандан kandan |
кандардан kandardan |
possessive forms | ||
first-person singular (менин) | ||
nominative | каным kanım |
кандарым kandarım |
genitive | канымдын kanımdın |
кандарымдын kandarımdın |
dative | каныма kanıma |
кандарыма kandarıma |
accusative | канымды kanımdı |
кандарымды kandarımdı |
locative | канымда kanımda |
кандарымда kandarımda |
ablative | канымдан kanımdan |
кандарымдан kandarımdan |
second-person singular informal (сенин) | ||
nominative | каның kanıŋ |
кандарың kandarıŋ |
genitive | каныңдын kanıŋdın |
кандарыңдын kandarıŋdın |
dative | каныңа kanıŋa |
кандарыңа kandarıŋa |
accusative | каныңды kanıŋdı |
кандарыңды kandarıŋdı |
locative | каныңда kanıŋda |
кандарыңда kandarıŋda |
ablative | каныңдан kanıŋdan |
кандарыңдан kandarıŋdan |
second-person singular formal (сиздин) | ||
nominative | каныңыз kanıŋız |
кандарыңыз kandarıŋız |
genitive | каныңыздын kanıŋızdın |
кандарыңыздын kandarıŋızdın |
dative | каныңызга kanıŋızga |
кандарыңызга kandarıŋızga |
accusative | каныңызды kanıŋızdı |
кандарыңызды kandarıŋızdı |
locative | каныңызда kanıŋızda |
кандарыңызда kandarıŋızda |
ablative | каныңыздан kanıŋızdan |
кандарыңыздан kandarıŋızdan |
Northern Altai
Etymology 1
From Proto-Turkic *kiān (“blood”).
Serbo-Croatian
Pronunciation
- IPA(key): /kâːn/
- Rhymes: -âːn
Southern Altai
Etymology 1
From Proto-Turkic *kiān (“blood”).
Declension
Inflection of кан (kan)
singular only | |
---|---|
absolute | кан (kan) |
definite genitive | кандыҥ (kandïŋ) |
dative | канга (kanga) |
definite accusative | канды (kandï) |
locative | канда (kanda) |
ablative | кандаҥ (kandaŋ) |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.