ընդարմանամ
Old Armenian
Verb
ընդարմանամ • (əndarmanam) (aorist indicative ընդարմացայ)
- to be astounded, stricken with amazement; to be rendered senseless, benumbed, deadened
- ընդարմանալ ի ցրտոյ ― əndarmanal i cʻrtoy ― to be benumbed with cold, to be frozen, to become torpid
- ընդարմանալ աչօք յիմն ― əndarmanal ačʻōkʻ yimn ― to gaze at, to stare at
- ընդարմանալ զբաղանօք ― əndarmanal zbałanōkʻ ― to preoccupy oneself, to plunge in, to engulf oneself
- զբազմակոյտ ոսկերաց նորա ընդարմացոյց ― zbazmakoyt oskeracʻ nora əndarmacʻoycʻ ― he has benumbed the multitude of his bones
- ընդարմացեալ ― əndarmacʻeal ― numbed, dull; chill, stupid
Conjugation
mediopassive
| infinitive | ընդարմանալ (əndarmanal) | participle | ընդարմացեալ (əndarmacʻeal) | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| causative | ընդարմացուցանեմ (əndarmacʻucʻanem) | aorist stem | ընդարմաց- (əndarmacʻ-) | ||||
| person | singular | plural | |||||
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
| indicative | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | ընդարմանամ (əndarmanam) | ընդարմանաս (əndarmanas) | ընդարմանայ (əndarmanay) | ընդարմանամք (əndarmanamkʻ) | ընդարմանայք (əndarmanaykʻ) | ընդարմանան (əndarmanan) | |
| imperfect | ընդարմանայի (əndarmanayi) | ընդարմանայիր (əndarmanayir) | ընդարմանայր (əndarmanayr) | ընդարմանայաք (əndarmanayakʻ) | ընդարմանայիք (əndarmanayikʻ) | ընդարմանային (əndarmanayin) | |
| aorist | ընդարմացայ (əndarmacʻay) | ընդարմացար (əndarmacʻar) | ընդարմացաւ (əndarmacʻaw) | ընդարմացաք (əndarmacʻakʻ) | ընդարմացայք (əndarmacʻaykʻ) | ընդարմացան (əndarmacʻan) | |
| subjunctive | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | ընդարմանայցիմ (əndarmanaycʻim) | ընդարմանայցիս (əndarmanaycʻis) | ընդարմանայցի (əndarmanaycʻi) | ընդարմանայցիմք (əndarmanaycʻimkʻ) | ընդարմանայցիք (əndarmanaycʻikʻ) | ընդարմանայցին (əndarmanaycʻin) | |
| aorist | ընդարմացայց (əndarmacʻaycʻ) | ընդարմասցիս (əndarmascʻis) | ընդարմասցի (əndarmascʻi) | ընդարմասցուք (əndarmascʻukʻ) | ընդարմասջիք (əndarmasǰikʻ) | ընդարմասցին (əndarmascʻin) | |
| imperatives | — | (դու) | — | — | (դուք) | — | |
| imperative | — | ընդարմացի՛ր (əndarmacʻír) | — | — | ընդարմացարո՛ւք (əndarmacʻarúkʻ) | — | |
| cohortative | — | ընդարմասջի՛ր (əndarmasǰír) | — | — | ընդարմասջի՛ք (əndarmasǰíkʻ) | — | |
| prohibitive | — | մի՛ ընդարմանար (mí əndarmanar) | — | — | մի՛ ընդարմանայք (mí əndarmanaykʻ) | — | |
Descendants
- Armenian: ընդարմանալ (əndarmanal)
References
- Petrosean, Matatʻeay (1879) “ընդարմանամ”, in Nor Baṙagirkʻ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy
- Awetikʻean, G., Siwrmēlean, X., Awgerean, M. (1836–1837) “ընդարմանամ”, in Nor baṙgirkʻ haykazean lezui [New Dictionary of the Armenian Language] (in Old Armenian), Venice: S. Lazarus Armenian Academy
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.