յամենամ
Old Armenian
Etymology
Suffixed verb: յամ- (yam-) + -են- (-en-).
Conjugation
mediopassive
| infinitive | յամենալ (yamenal) | participle | յամեցեալ (yamecʻeal) | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| causative | յամեցուցանեմ (yamecʻucʻanem) | aorist stem | յամեց- (yamecʻ-) | ||||
| person | singular | plural | |||||
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
| indicative | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | յամենամ (yamenam) | յամենաս (yamenas) | յամենայ (yamenay) | յամենամք (yamenamkʻ) | յամենայք (yamenaykʻ) | յամենան (yamenan) | |
| imperfect | յամենայի (yamenayi) | յամենայիր (yamenayir) | յամենայր (yamenayr) | յամենայաք (yamenayakʻ) | յամենայիք (yamenayikʻ) | յամենային (yamenayin) | |
| aorist | յամեցայ (yamecʻay) | յամեցար (yamecʻar) | յամեցաւ (yamecʻaw) | յամեցաք (yamecʻakʻ) | յամեցայք (yamecʻaykʻ) | յամեցան (yamecʻan) | |
| subjunctive | ես | դու | նա | մեք | դուք | նոքա | |
| present | յամենայցիմ (yamenaycʻim) | յամենայցիս (yamenaycʻis) | յամենայցի (yamenaycʻi) | յամենայցիմք (yamenaycʻimkʻ) | յամենայցիք (yamenaycʻikʻ) | յամենայցին (yamenaycʻin) | |
| aorist | յամեցայց (yamecʻaycʻ) | յամեսցիս (yamescʻis) | յամեսցի (yamescʻi) | յամեսցուք (yamescʻukʻ) | յամեսջիք (yamesǰikʻ) | յամեսցին (yamescʻin) | |
| imperatives | — | (դու) | — | — | (դուք) | — | |
| imperative | — | յամեցի՛ր (yamecʻír) | — | — | յամեցարո՛ւք (yamecʻarúkʻ) | — | |
| cohortative | — | յամեսջի՛ր (yamesǰír) | — | — | յամեսջի՛ք (yamesǰíkʻ) | — | |
| prohibitive | — | մի՛ յամենար (mí yamenar) | — | — | մի՛ յամենայք (mí yamenaykʻ) | — | |
References
- Awetikʻean, G., Siwrmēlean, X., Awgerean, M. (1836–1837) “յամենամ”, in Nor baṙgirkʻ haykazean lezui [New Dictionary of the Armenian Language] (in Old Armenian), Venice: S. Lazarus Armenian Academy
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.