בינדן

Yiddish

Etymology

From Middle High German binden, from Old High German bintan.

Verb

בינדן • (bindn) (past participle געבונדן‎ (gebundn))

  1. tie, bind (to attach or fasten with string)

Conjugation
Conjugation of בינדן
infinitive בינדן
bindn
present participle בינדנדיק‎
bindndik
past participle געבונדן‎
gebundn
auxiliary האָבן‎
hobn
present איך בינד‎
ikh bind		 מיר בינדן
mir bindn
דו בינדסט‎
du bindst		 איר בינדט‎
ir bindt
ער בינדט‎
er bindt		 זיי בינדן
zey bindn
imperative בינד (דו)‎
bind (du)		 בינדט (איר)‎
bindt (ir)
Composed forms
past איך האָב געבונדן
ikh hob gebundn		 מיר האָבן געבונדן
mir hobn gebundn
דו האָסט געבונדן
du host gebundn		 איר האָט געבונדן
ir hot gebundn
ער האָט געבונדן
er hot gebundn		 זיי האָבן געבונדן
zey hobn gebundn
pluperfect איך האָב געהאַט געבונדן
ikh hob gehat gebundn		 מיר האָבן געהאַט געבונדן
mir hobn gehat gebundn
דו האָסט געהאַט געבונדן
du host gehat gebundn		 איר האָט געהאַט געבונדן
ir hot gehat gebundn
ער האָט געהאַט געבונדן
er hot gehat gebundn		 זיי האָבן געהאַט געבונדן
zey hobn gehat gebundn
future איך וועל בינדן
ikh vel bindn		 מיר וועלן בינדן
mir veln bindn
דו וועסט בינדן
du vest bindn		 איר וועט בינדן
ir vet bindn
ער וועט בינדן
er vet bindn		 זיי וועלן בינדן
zey veln bindn
future perfect איך וועל האָבן געבונדן
ikh vel hobn gebundn		 מיר וועלן האָבן געבונדן
mir veln hobn gebundn
דו וועסט האָבן געבונדן
du vest hobn gebundn		 איר וועט האָבן געבונדן
ir vet hobn gebundn
ער וועט האָבן געבונדן
er vet hobn gebundn		 זיי וועלן האָבן געבונדן
zey veln hobn gebundn

Derived terms
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.