ἀασάμενος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.aː.sá.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.aˈsa.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /a.aˈsa.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.aˈsa.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.aˈsa.me.nos/

Verb

ἀασάμενος • (aasámenos)

aorist middle participle of ἀάω (aáō)

Inflection

First and second declension of ἀασάμενος; ἀασαμένη; ἀασάμενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ἀασάμενος aasámenos	ἀασαμένη aasaménē	ἀασάμενον aasámenon	ἀασαμένω aasaménō	ἀασαμένᾱ aasaménā	ἀασαμένω aasaménō	ἀασάμενοι aasámenoi	ἀασάμεναι aasámenai	ἀασάμενᾰ aasámena
Genitive	ἀασαμένου aasaménou	ἀασαμένης aasaménēs	ἀασαμένου aasaménou	ἀασαμένοιν aasaménoin	ἀασαμέναιν aasaménain	ἀασαμένοιν aasaménoin	ἀασαμένων aasaménōn	ἀασαμένων aasaménōn	ἀασαμένων aasaménōn
Dative	ἀασαμένῳ aasaménōi	ἀασαμένῃ aasaménēi	ἀασαμένῳ aasaménōi	ἀασαμένοιν aasaménoin	ἀασαμέναιν aasaménain	ἀασαμένοιν aasaménoin	ἀασαμένοις aasaménois	ἀασαμέναις aasaménais	ἀασαμένοις aasaménois
Accusative	ἀασάμενον aasámenon	ἀασαμένην aasaménēn	ἀασάμενον aasámenon	ἀασαμένω aasaménō	ἀασαμένᾱ aasaménā	ἀασαμένω aasaménō	ἀασαμένους aasaménous	ἀασαμένᾱς aasaménās	ἀασάμενᾰ aasámena
Vocative	ἀασάμενε aasámene	ἀασαμένη aasaménē	ἀασάμενον aasámenon	ἀασαμένω aasaménō	ἀασαμένᾱ aasaménā	ἀασαμένω aasaménō	ἀασάμενοι aasámenoi	ἀασάμεναι aasámenai	ἀασάμενᾰ aasámena
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ἀασαμένως aasaménōs			ἀασαμενώτερος aasamenṓteros			ἀασαμενώτᾰτος aasamenṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.