ἀντίσχω

Ancient Greek

Pronunciation
 

Verb

ἀντίσχω • (antískhō)

  1. Alternative form of ἀντέχω (antékhō)

Conjugation
   Present: ἀντῐ́σχω, ἀντῐ́σχομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀντῐ́σχω ἀντῐ́σχεις ἀντῐ́σχει ἀντῐ́σχετον ἀντῐ́σχετον ἀντῐ́σχομεν ἀντῐ́σχετε ἀντῐ́σχουσῐ(ν)
subjunctive ἀντῐ́σχω ἀντῐ́σχῃς ἀντῐ́σχῃ ἀντῐ́σχητον ἀντῐ́σχητον ἀντῐ́σχωμεν ἀντῐ́σχητε ἀντῐ́σχωσῐ(ν)
optative ἀντῐ́σχοιμῐ ἀντῐ́σχοις ἀντῐ́σχοι ἀντῐ́σχοιτον ἀντῐσχοίτην ἀντῐ́σχοιμεν ἀντῐ́σχοιτε ἀντῐ́σχοιεν
imperative   ἄντῐσχε ἀντῐσχέτω ἀντῐ́σχετον ἀντῐσχέτων   ἀντῐ́σχετε ἀντῐσχόντων
middle/
passive		 indicative ἀντῐ́σχομαι ἀντῐ́σχῃ,
ἀντῐ́σχει		 ἀντῐ́σχεται ἀντῐ́σχεσθον ἀντῐ́σχεσθον ἀντῐσχόμεθᾰ ἀντῐ́σχεσθε ἀντῐ́σχονται
subjunctive ἀντῐ́σχωμαι ἀντῐ́σχῃ ἀντῐ́σχηται ἀντῐ́σχησθον ἀντῐ́σχησθον ἀντῐσχώμεθᾰ ἀντῐ́σχησθε ἀντῐ́σχωνται
optative ἀντῐσχοίμην ἀντῐ́σχοιο ἀντῐ́σχοιτο ἀντῐ́σχοισθον ἀντῐσχοίσθην ἀντῐσχοίμεθᾰ ἀντῐ́σχοισθε ἀντῐ́σχοιντο
imperative   ἀντῐ́σχου ἀντῐσχέσθω ἀντῐ́σχεσθον ἀντῐσχέσθων   ἀντῐ́σχεσθε ἀντῐσχέσθων
active middle/passive
infinitive ἀντῐ́σχειν ἀντῐ́σχεσθαι
participle m ἀντῐ́σχων ἀντῐσχόμενος
f ἀντῐ́σχουσᾰ ἀντῐσχομένη
n ἀντῐ́σχον ἀντῐσχόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἀντῐ́σχον, ἀντῐσχόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀντῐ́σχον ἀντῐ́σχες ἀντῐ́σχε(ν) ἀντῐ́σχετον ἀντῐσχέτην ἀντῐ́σχομεν ἀντῐ́σχετε ἀντῐ́σχον
middle/
passive		 indicative ἀντῐσχόμην ἀντῐ́σχου ἀντῐ́σχετο ἀντῐ́σχεσθον ἀντῐσχέσθην ἀντῐσχόμεθᾰ ἀντῐ́σχεσθε ἀντῐ́σχοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀντῐσχήσω, ἀντῐσχήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀντῐσχήσω ἀντῐσχήσεις ἀντῐσχήσει ἀντῐσχήσετον ἀντῐσχήσετον ἀντῐσχήσομεν ἀντῐσχήσετε ἀντῐσχήσουσῐ(ν)
optative ἀντῐσχήσοιμῐ ἀντῐσχήσοις ἀντῐσχήσοι ἀντῐσχήσοιτον ἀντῐσχησοίτην ἀντῐσχήσοιμεν ἀντῐσχήσοιτε ἀντῐσχήσοιεν
middle indicative ἀντῐσχήσομαι ἀντῐσχήσῃ,
ἀντῐσχήσει		 ἀντῐσχήσεται ἀντῐσχήσεσθον ἀντῐσχήσεσθον ἀντῐσχησόμεθᾰ ἀντῐσχήσεσθε ἀντῐσχήσονται
optative ἀντῐσχησοίμην ἀντῐσχήσοιο ἀντῐσχήσοιτο ἀντῐσχήσοισθον ἀντῐσχησοίσθην ἀντῐσχησοίμεθᾰ ἀντῐσχήσοισθε ἀντῐσχήσοιντο
active middle
infinitive ἀντῐσχήσειν ἀντῐσχήσεσθαι
participle m ἀντῐσχήσων ἀντῐσχησόμενος
f ἀντῐσχήσουσᾰ ἀντῐσχησομένη
n ἀντῐσχῆσον ἀντῐσχησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

See ἀντέχω (antékhō) for all other forms.

Verb

ἀντίσχω • (antískhō)

  1. first-person singular aorist active subjunctive of ἀντέχω (antékhō)

Further reading
  • ἀντίσχω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.