ἀπαρέσκω

Ancient Greek

Etymology

From ἀπο- (apo-) +‎ ἀρέσκω (aréskō)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.pa.rés.kɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.paˈres.ko/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /a.paˈres.ko/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.paˈres.ko/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.paˈres.ko/

Verb

ἀπᾰρέσκω • (aparéskō)

to be disagreeable [+dative = to]
(middle voice) to show displeasure

Inflection

Present: ἀπᾰρέσκω, ἀπᾰρέσκομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπᾰρέσκω	ἀπᾰρέσκεις	ἀπᾰρέσκει	ἀπᾰρέσκετον	ἀπᾰρέσκετον	ἀπᾰρέσκομεν	ἀπᾰρέσκετε	ἀπᾰρέσκουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀπᾰρέσκω	ἀπᾰρέσκῃς	ἀπᾰρέσκῃ	ἀπᾰρέσκητον	ἀπᾰρέσκητον	ἀπᾰρέσκωμεν	ἀπᾰρέσκητε	ἀπᾰρέσκωσῐ(ν)
	optative	ἀπᾰρέσκοιμῐ	ἀπᾰρέσκοις	ἀπᾰρέσκοι	ἀπᾰρέσκοιτον	ἀπᾰρεσκοίτην	ἀπᾰρέσκοιμεν	ἀπᾰρέσκοιτε	ἀπᾰρέσκοιεν
	imperative		ἀπᾰ́ρεσκε	ἀπᾰρεσκέτω	ἀπᾰρέσκετον	ἀπᾰρεσκέτων		ἀπᾰρέσκετε	ἀπᾰρεσκόντων
middle/ passive	indicative	ἀπᾰρέσκομαι	ἀπᾰρέσκῃ, ἀπᾰρέσκει	ἀπᾰρέσκεται	ἀπᾰρέσκεσθον	ἀπᾰρέσκεσθον	ἀπᾰρεσκόμεθᾰ	ἀπᾰρέσκεσθε	ἀπᾰρέσκονται
	subjunctive	ἀπᾰρέσκωμαι	ἀπᾰρέσκῃ	ἀπᾰρέσκηται	ἀπᾰρέσκησθον	ἀπᾰρέσκησθον	ἀπᾰρεσκώμεθᾰ	ἀπᾰρέσκησθε	ἀπᾰρέσκωνται
	optative	ἀπᾰρεσκοίμην	ἀπᾰρέσκοιο	ἀπᾰρέσκοιτο	ἀπᾰρέσκοισθον	ἀπᾰρεσκοίσθην	ἀπᾰρεσκοίμεθᾰ	ἀπᾰρέσκοισθε	ἀπᾰρέσκοιντο
	imperative		ἀπᾰρέσκου	ἀπᾰρεσκέσθω	ἀπᾰρέσκεσθον	ἀπᾰρεσκέσθων		ἀπᾰρέσκεσθε	ἀπᾰρεσκέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀπᾰρέσκειν				ἀπᾰρέσκεσθαι
participle	m	ἀπᾰρέσκων				ἀπᾰρεσκόμενος
	f	ἀπᾰρέσκουσᾰ				ἀπᾰρεσκομένη
	n	ἀπᾰρέσκον				ἀπᾰρεσκόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἀπήρεσκον, ἀπηρεσκόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπήρεσκον	ἀπήρεσκες	ἀπήρεσκε(ν)	ἀπηρέσκετον	ἀπηρεσκέτην	ἀπηρέσκομεν	ἀπηρέσκετε	ἀπήρεσκον
middle/ passive	indicative	ἀπηρεσκόμην	ἀπηρέσκου	ἀπηρέσκετο	ἀπηρέσκεσθον	ἀπηρεσκέσθην	ἀπηρεσκόμεθᾰ	ἀπηρέσκεσθε	ἀπηρέσκοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ἀπᾰρέσω, ἀπᾰρέσομαι, ἀπᾰρεσθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπᾰρέσω	ἀπᾰρέσεις	ἀπᾰρέσει	ἀπᾰρέσετον	ἀπᾰρέσετον	ἀπᾰρέσομεν	ἀπᾰρέσετε	ἀπᾰρέσουσῐ(ν)
active	optative	ἀπᾰρέσοιμῐ	ἀπᾰρέσοις	ἀπᾰρέσοι	ἀπᾰρέσοιτον	ἀπᾰρεσοίτην	ἀπᾰρέσοιμεν	ἀπᾰρέσοιτε	ἀπᾰρέσοιεν
middle	indicative	ἀπᾰρέσομαι	ἀπᾰρέσῃ, ἀπᾰρέσει	ἀπᾰρέσεται	ἀπᾰρέσεσθον	ἀπᾰρέσεσθον	ἀπᾰρεσόμεθᾰ	ἀπᾰρέσεσθε	ἀπᾰρέσονται
middle	optative	ἀπᾰρεσοίμην	ἀπᾰρέσοιο	ἀπᾰρέσοιτο	ἀπᾰρέσοισθον	ἀπᾰρεσοίσθην	ἀπᾰρεσοίμεθᾰ	ἀπᾰρέσοισθε	ἀπᾰρέσοιντο
passive	indicative	ἀπᾰρεσθήσομαι	ἀπᾰρεσθήσῃ	ἀπᾰρεσθήσεται	ἀπᾰρεσθήσεσθον	ἀπᾰρεσθήσεσθον	ἀπᾰρεσθησόμεθᾰ	ἀπᾰρεσθήσεσθε	ἀπᾰρεσθήσονται
passive	optative	ἀπᾰρεσθησοίμην	ἀπᾰρεσθήσοιο	ἀπᾰρεσθήσοιτο	ἀπᾰρεσθήσοισθον	ἀπᾰρεσθησοίσθην	ἀπᾰρεσθησοίμεθᾰ	ἀπᾰρεσθήσοισθε	ἀπᾰρεσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἀπᾰρέσειν			ἀπᾰρέσεσθαι		ἀπᾰρεσθήσεσθαι
participle	m	ἀπᾰρέσων			ἀπᾰρεσόμενος		ἀπᾰρεσθησόμενος
	f	ἀπᾰρέσουσᾰ			ἀπᾰρεσομένη		ἀπᾰρεσθησομένη
	n	ἀπᾰρέσον			ἀπᾰρεσόμενον		ἀπᾰρεσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἀπήρεσᾰ, ἀπηρεσᾰ́μην, ἀπηρέσθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπήρεσᾰ	ἀπήρεσᾰς	ἀπήρεσε(ν)	ἀπηρέσᾰτον	ἀπηρεσᾰ́την	ἀπηρέσᾰμεν	ἀπηρέσᾰτε	ἀπήρεσᾰν
	subjunctive	ἀπᾰρέσω	ἀπᾰρέσῃς	ἀπᾰρέσῃ	ἀπᾰρέσητον	ἀπᾰρέσητον	ἀπᾰρέσωμεν	ἀπᾰρέσητε	ἀπᾰρέσωσῐ(ν)
	optative	ἀπᾰρέσαιμῐ	ἀπᾰρέσειᾰς, ἀπᾰρέσαις	ἀπᾰρέσειε(ν), ἀπᾰρέσαι	ἀπᾰρέσαιτον	ἀπᾰρεσαίτην	ἀπᾰρέσαιμεν	ἀπᾰρέσαιτε	ἀπᾰρέσειᾰν, ἀπᾰρέσαιεν
	imperative		ἀπᾰ́ρεσον	ἀπᾰρεσᾰ́τω	ἀπᾰρέσᾰτον	ἀπᾰρεσᾰ́των		ἀπᾰρέσᾰτε	ἀπᾰρεσᾰ́ντων
middle	indicative	ἀπηρεσᾰ́μην	ἀπηρέσω	ἀπηρέσᾰτο	ἀπηρέσᾰσθον	ἀπηρεσᾰ́σθην	ἀπηρεσᾰ́μεθᾰ	ἀπηρέσᾰσθε	ἀπηρέσᾰντο
	subjunctive	ἀπᾰρέσωμαι	ἀπᾰρέσῃ	ἀπᾰρέσηται	ἀπᾰρέσησθον	ἀπᾰρέσησθον	ἀπᾰρεσώμεθᾰ	ἀπᾰρέσησθε	ἀπᾰρέσωνται
	optative	ἀπᾰρεσαίμην	ἀπᾰρέσαιο	ἀπᾰρέσαιτο	ἀπᾰρέσαισθον	ἀπᾰρεσαίσθην	ἀπᾰρεσαίμεθᾰ	ἀπᾰρέσαισθε	ἀπᾰρέσαιντο
	imperative		ἀπᾰ́ρεσαι	ἀπᾰρεσᾰ́σθω	ἀπᾰρέσᾰσθον	ἀπᾰρεσᾰ́σθων		ἀπᾰρέσᾰσθε	ἀπᾰρεσᾰ́σθων
passive	indicative	ἀπηρέσθην	ἀπηρέσθης	ἀπηρέσθη	ἀπηρέσθητον	ἀπηρεσθήτην	ἀπηρέσθημεν	ἀπηρέσθητε	ἀπηρέσθησᾰν
	subjunctive	ἀπᾰρεσθῶ	ἀπᾰρεσθῇς	ἀπᾰρεσθῇ	ἀπᾰρεσθῆτον	ἀπᾰρεσθῆτον	ἀπᾰρεσθῶμεν	ἀπᾰρεσθῆτε	ἀπᾰρεσθῶσῐ(ν)
	optative	ἀπᾰρεσθείην	ἀπᾰρεσθείης	ἀπᾰρεσθείη	ἀπᾰρεσθεῖτον, ἀπᾰρεσθείητον	ἀπᾰρεσθείτην, ἀπᾰρεσθειήτην	ἀπᾰρεσθεῖμεν, ἀπᾰρεσθείημεν	ἀπᾰρεσθεῖτε, ἀπᾰρεσθείητε	ἀπᾰρεσθεῖεν, ἀπᾰρεσθείησᾰν
	imperative		ἀπᾰρέσθητῐ	ἀπᾰρεσθήτω	ἀπᾰρέσθητον	ἀπᾰρεσθήτων		ἀπᾰρέσθητε	ἀπᾰρεσθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἀπᾰρέσαι			ἀπᾰρέσᾰσθαι		ἀπᾰρεσθῆναι
participle	m	ἀπᾰρέσᾱς			ἀπᾰρεσᾰ́μενος		ἀπᾰρεσθείς
	f	ἀπᾰρέσᾱσᾰ			ἀπᾰρεσᾰμένη		ἀπᾰρεσθεῖσᾰ
	n	ἀπᾰρέσᾰν			ἀπᾰρεσᾰ́μενον		ἀπᾰρεσθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἀπηρεσσᾰ́μην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ἀπηρεσσᾰ́μην	ἀπηρέσσᾰο	ἀπηρέσσᾰτο	ἀπηρέσσᾰσθον	ἀπηρεσσᾰ́σθην	ἀπηρεσσᾰ́με(σ)θᾰ	ἀπηρέσσᾰσθε	ἀπηρέσσᾰντο
	subjunctive	ἀπᾰρέσσωμαι	ἀπᾰρέσσηαι	ἀπᾰρέσσηται	ἀπᾰρέσσησθον	ἀπᾰρέσσησθον	ἀπᾰρεσσώμε(σ)θᾰ	ἀπᾰρέσσησθε	ἀπᾰρέσσωνται
	optative	ἀπᾰρεσσαίμην	ἀπᾰρέσσαιο	ἀπᾰρέσσαιτο	ἀπᾰρέσσαισθον	ἀπᾰρεσσαίσθην	ἀπᾰρεσσαίμε(σ)θᾰ	ἀπᾰρέσσαισθε	ἀπᾰρεσσαίᾰτο
	imperative		ἀπᾰ́ρεσσαι	ἀπᾰρεσσᾰ́σθω	ἀπᾰρέσσᾰσθον	ἀπᾰρεσσᾰ́σθων		ἀπᾰρέσσᾰσθε	ἀπᾰρεσσᾰ́σθων
					middle
infinitive					ἀπᾰρέσσᾰσθαι
participle	m				ἀπᾰρεσσᾰ́μενος
	f				ἀπᾰρεσσᾰμένη
	n				ἀπᾰρεσσᾰ́μενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ἀπᾰρήρεκᾰ

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀπᾰρήρεκᾰ	ἀπᾰρήρεκᾰς	ἀπᾰρήρεκε(ν)	ἀπᾰρηρέκᾰτον	ἀπᾰρηρέκᾰτον	ἀπᾰρηρέκᾰμεν	ἀπᾰρηρέκᾰτε	ἀπᾰρηρέκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἀπᾰρηρέκω	ἀπᾰρηρέκῃς	ἀπᾰρηρέκῃ	ἀπᾰρηρέκητον	ἀπᾰρηρέκητον	ἀπᾰρηρέκωμεν	ἀπᾰρηρέκητε	ἀπᾰρηρέκωσῐ(ν)
	optative	ἀπᾰρηρέκοιμῐ, ἀπᾰρηρεκοίην	ἀπᾰρηρέκοις, ἀπᾰρηρεκοίης	ἀπᾰρηρέκοι, ἀπᾰρηρεκοίη	ἀπᾰρηρέκοιτον	ἀπᾰρηρεκοίτην	ἀπᾰρηρέκοιμεν	ἀπᾰρηρέκοιτε	ἀπᾰρηρέκοιεν
	imperative		ἀπᾰρήρεκε	ἀπᾰρηρεκέτω	ἀπᾰρηρέκετον	ἀπᾰρηρεκέτων		ἀπᾰρηρέκετε	ἀπᾰρηρεκόντων
		active
infinitive		ἀπᾰρηρεκέναι
participle	m	ἀπᾰρηρεκώς
	f	ἀπᾰρηρεκυῖᾰ
	n	ἀπᾰρηρεκός
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Descendants

Greek: απαρέσκω (aparésko)