ἀποστάς

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.pos.tǎːs/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.posˈtas/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /a.posˈtas/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.posˈtas/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.posˈtas/

Participle

ἀποστᾱ́ς • (apostā́s) m (feminine ἀποστᾶσᾰ, neuter ἀποστάν); first/third declension

aorist active participle of ἀφίστημι (aphístēmi)

Declension

First and third declension of ἀποστᾱ́ς; ἀποστᾶσᾰ; ἀποστᾰ́ν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ἀποστᾱ́ς apostā́s	ἀποστᾶσᾰ apostâsa	ἀποστᾰ́ν apostán	ἀποστᾰ́ντε apostánte	ἀποστᾱ́σᾱ apostā́sā	ἀποστᾰ́ντε apostánte	ἀποστᾰ́ντες apostántes	ἀποστᾶσαι apostâsai	ἀποστᾰ́ντᾰ apostánta
Genitive	ἀποστᾰ́ντος apostántos	ἀποστᾱ́σης apostā́sēs	ἀποστᾰ́ντος apostántos	ἀποστᾰ́ντοιν apostántoin	ἀποστᾱ́σαιν apostā́sain	ἀποστᾰ́ντοιν apostántoin	ἀποστᾰ́ντων apostántōn	ἀποστᾱσῶν apostāsôn	ἀποστᾰ́ντων apostántōn
Dative	ἀποστᾰ́ντῐ apostánti	ἀποστᾱ́σῃ apostā́sēi	ἀποστᾰ́ντῐ apostánti	ἀποστᾰ́ντοιν apostántoin	ἀποστᾱ́σαιν apostā́sain	ἀποστᾰ́ντοιν apostántoin	ἀποστᾶσῐ / ἀποστᾶσῐν apostâsi(n)	ἀποστᾱ́σαις apostā́sais	ἀποστᾶσῐ / ἀποστᾶσῐν apostâsi(n)
Accusative	ἀποστᾰ́ντᾰ apostánta	ἀποστᾶσᾰν apostâsan	ἀποστᾰ́ν apostán	ἀποστᾰ́ντε apostánte	ἀποστᾱ́σᾱ apostā́sā	ἀποστᾰ́ντε apostánte	ἀποστᾰ́ντᾰς apostántas	ἀποστᾱ́σᾱς apostā́sās	ἀποστᾰ́ντᾰ apostánta
Vocative	ἀποστᾱ́ς apostā́s	ἀποστᾶσᾰ apostâsa	ἀποστᾰ́ν apostán	ἀποστᾰ́ντε apostánte	ἀποστᾱ́σᾱ apostā́sā	ἀποστᾰ́ντε apostánte	ἀποστᾰ́ντες apostántes	ἀποστᾶσαι apostâsai	ἀποστᾰ́ντᾰ apostánta
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ἀποστᾰ́ντως apostántōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.