ἐκπέρθω

Ancient Greek

Etymology

From ἐκ- (ek-) +‎ πέρθω (pérthō)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ek.pér.tʰɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ekˈper.tʰo/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ekˈper.θo/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ekˈper.θo/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ekˈper.θo/

Verb

ἐκπέρθω • (ekpérthō)

to destroy utterly

Inflection

Present: ἐκπέρθω, ἐκπέρθομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκπέρθω	ἐκπέρθεις	ἐκπέρθει	ἐκπέρθετον	ἐκπέρθετον	ἐκπέρθομεν	ἐκπέρθετε	ἐκπέρθουσῐ(ν)
	subjunctive	ἐκπέρθω	ἐκπέρθῃς	ἐκπέρθῃ	ἐκπέρθητον	ἐκπέρθητον	ἐκπέρθωμεν	ἐκπέρθητε	ἐκπέρθωσῐ(ν)
	optative	ἐκπέρθοιμῐ	ἐκπέρθοις	ἐκπέρθοι	ἐκπέρθοιτον	ἐκπερθοίτην	ἐκπέρθοιμεν	ἐκπέρθοιτε	ἐκπέρθοιεν
	imperative		ἔκπερθε	ἐκπερθέτω	ἐκπέρθετον	ἐκπερθέτων		ἐκπέρθετε	ἐκπερθόντων
middle/ passive	indicative	ἐκπέρθομαι	ἐκπέρθῃ, ἐκπέρθει	ἐκπέρθεται	ἐκπέρθεσθον	ἐκπέρθεσθον	ἐκπερθόμεθᾰ	ἐκπέρθεσθε	ἐκπέρθονται
	subjunctive	ἐκπέρθωμαι	ἐκπέρθῃ	ἐκπέρθηται	ἐκπέρθησθον	ἐκπέρθησθον	ἐκπερθώμεθᾰ	ἐκπέρθησθε	ἐκπέρθωνται
	optative	ἐκπερθοίμην	ἐκπέρθοιο	ἐκπέρθοιτο	ἐκπέρθοισθον	ἐκπερθοίσθην	ἐκπερθοίμεθᾰ	ἐκπέρθοισθε	ἐκπέρθοιντο
	imperative		ἐκπέρθου	ἐκπερθέσθω	ἐκπέρθεσθον	ἐκπερθέσθων		ἐκπέρθεσθε	ἐκπερθέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐκπέρθειν				ἐκπέρθεσθαι
participle	m	ἐκπέρθων				ἐκπερθόμενος
	f	ἐκπέρθουσᾰ				ἐκπερθομένη
	n	ἐκπέρθον				ἐκπερθόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐξέπερθον, ἐξεπερθόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐξέπερθον	ἐξέπερθες	ἐξέπερθε(ν)	ἐξεπέρθετον	ἐξεπερθέτην	ἐξεπέρθομεν	ἐξεπέρθετε	ἐξέπερθον
middle/ passive	indicative	ἐξεπερθόμην	ἐξεπέρθου	ἐξεπέρθετο	ἐξεπέρθεσθον	ἐξεπερθέσθην	ἐξεπερθόμεθᾰ	ἐξεπέρθεσθε	ἐξεπέρθοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ἐκπέρσω, ἐκπέρσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκπέρσω	ἐκπέρσεις	ἐκπέρσει	ἐκπέρσετον	ἐκπέρσετον	ἐκπέρσομεν	ἐκπέρσετε	ἐκπέρσουσῐ(ν)
active	optative	ἐκπέρσοιμῐ	ἐκπέρσοις	ἐκπέρσοι	ἐκπέρσοιτον	ἐκπερσοίτην	ἐκπέρσοιμεν	ἐκπέρσοιτε	ἐκπέρσοιεν
middle	indicative	ἐκπέρσομαι	ἐκπέρσῃ, ἐκπέρσει	ἐκπέρσεται	ἐκπέρσεσθον	ἐκπέρσεσθον	ἐκπερσόμεθᾰ	ἐκπέρσεσθε	ἐκπέρσονται
middle	optative	ἐκπερσοίμην	ἐκπέρσοιο	ἐκπέρσοιτο	ἐκπέρσοισθον	ἐκπερσοίσθην	ἐκπερσοίμεθᾰ	ἐκπέρσοισθε	ἐκπέρσοιντο
		active			middle
infinitive		ἐκπέρσειν			ἐκπέρσεσθαι
participle	m	ἐκπέρσων			ἐκπερσόμενος
	f	ἐκπέρσουσᾰ			ἐκπερσομένη
	n	ἐκπέρσον			ἐκπερσόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐξέπερσᾰ, ἐξεπερσᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐξέπερσᾰ	ἐξέπερσᾰς	ἐξέπερσε(ν)	ἐξεπέρσᾰτον	ἐξεπερσᾰ́την	ἐξεπέρσᾰμεν	ἐξεπέρσᾰτε	ἐξέπερσᾰν
	subjunctive	ἐκπέρσω	ἐκπέρσῃς	ἐκπέρσῃ	ἐκπέρσητον	ἐκπέρσητον	ἐκπέρσωμεν	ἐκπέρσητε	ἐκπέρσωσῐ(ν)
	optative	ἐκπέρσαιμῐ	ἐκπέρσειᾰς, ἐκπέρσαις	ἐκπέρσειε(ν), ἐκπέρσαι	ἐκπέρσαιτον	ἐκπερσαίτην	ἐκπέρσαιμεν	ἐκπέρσαιτε	ἐκπέρσειᾰν, ἐκπέρσαιεν
	imperative		ἔκπερσον	ἐκπερσᾰ́τω	ἐκπέρσᾰτον	ἐκπερσᾰ́των		ἐκπέρσᾰτε	ἐκπερσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐξεπερσᾰ́μην	ἐξεπέρσω	ἐξεπέρσᾰτο	ἐξεπέρσᾰσθον	ἐξεπερσᾰ́σθην	ἐξεπερσᾰ́μεθᾰ	ἐξεπέρσᾰσθε	ἐξεπέρσᾰντο
	subjunctive	ἐκπέρσωμαι	ἐκπέρσῃ	ἐκπέρσηται	ἐκπέρσησθον	ἐκπέρσησθον	ἐκπερσώμεθᾰ	ἐκπέρσησθε	ἐκπέρσωνται
	optative	ἐκπερσαίμην	ἐκπέρσαιο	ἐκπέρσαιτο	ἐκπέρσαισθον	ἐκπερσαίσθην	ἐκπερσαίμεθᾰ	ἐκπέρσαισθε	ἐκπέρσαιντο
	imperative		ἔκπερσαι	ἐκπερσᾰ́σθω	ἐκπέρσᾰσθον	ἐκπερσᾰ́σθων		ἐκπέρσᾰσθε	ἐκπερσᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		ἐκπέρσαι			ἐκπέρσᾰσθαι
participle	m	ἐκπέρσᾱς			ἐκπερσᾰ́μενος
	f	ἐκπέρσᾱσᾰ			ἐκπερσᾰμένη
	n	ἐκπέρσᾰν			ἐκπερσᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐξέπραθον, ἐξεπραθόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐξέπραθον	ἐξέπραθες	ἐξέπραθε(ν)	ἐξεπράθετον	ἐξεπραθέτην	ἐξεπράθομεν	ἐξεπράθετε	ἐξέπραθον
	subjunctive	ἐκπράθω	ἐκπράθῃς	ἐκπράθῃ	ἐκπράθητον	ἐκπράθητον	ἐκπράθωμεν	ἐκπράθητε	ἐκπράθωσῐ(ν)
	optative	ἐκπράθοιμῐ	ἐκπράθοις	ἐκπράθοι	ἐκπράθοιτον	ἐκπραθοίτην	ἐκπράθοιμεν	ἐκπράθοιτε	ἐκπράθοιεν
	imperative		ἔκπραθε	ἐκπραθέτω	ἐκπράθετον	ἐκπραθέτων		ἐκπράθετε	ἐκπραθόντων
middle	indicative	ἐξεπραθόμην	ἐξεπράθου	ἐξεπράθετο	ἐξεπράθεσθον	ἐξεπραθέσθην	ἐξεπραθόμεθᾰ	ἐξεπράθεσθε	ἐξεπράθοντο
	subjunctive	ἐκπράθωμαι	ἐκπράθῃ	ἐκπράθηται	ἐκπράθησθον	ἐκπράθησθον	ἐκπραθώμεθᾰ	ἐκπράθησθε	ἐκπράθωνται
	optative	ἐκπραθοίμην	ἐκπράθοιο	ἐκπράθοιτο	ἐκπράθοισθον	ἐκπραθοίσθην	ἐκπραθοίμεθᾰ	ἐκπράθοισθε	ἐκπράθοιντο
	imperative		ἐκπραθοῦ	ἐκπραθέσθω	ἐκπράθεσθον	ἐκπραθέσθων		ἐκπράθεσθε	ἐκπραθέσθων
		active			middle
infinitive		ἐκπραθεῖν			ἐκπραθέσθαι
participle	m	ἐκπραθών			ἐκπραθόμενος
	f	ἐκπραθοῦσᾰ			ἐκπραθομένη
	n	ἐκπραθόν			ἐκπραθόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.