ἑκκαιδέκατος

Ancient Greek

**Ancient Greek ordinal numbers**
< ιεʹ	ιϝʹ	ιζʹ >
Cardinal : ἑκκαίδεκα (hekkaídeka) Ordinal : ἑκκαιδέκατος (hekkaidékatos) Adverbial : ἑκκαιδέκακις (hekkaidékakis)

Alternative forms

ἐκκαιδέκοτος (ekkaidékotos), ἑξεπικαιδέκᾰτος (hexepikaidékatos), ἑξκαιδέκᾰτος (hexkaidékatos), ἑσκηδέκᾰτος (heskēdékatos)

Etymology

From ἕξ (héx, “six”) +‎ καί (kaí, “and”) +‎ δέκατος (dékatos, “tenth”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /hek.kai̯.dé.ka.tos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)ek.kɛˈde.ka.tos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /e.cɛˈðe.ka.tos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /e.ceˈðe.ka.tos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /e.ceˈðe.ka.tos/

Adjective

ἑκκαιδέκᾰτος • (hekkaidékatos) m (feminine ἑκκαιδεκᾰ́τη, neuter ἑκκαιδέκᾰτον); first/second declension

sixteenth
- 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 2.143

Declension

First and second declension of ἑκκαιδέκᾰτος; ἑκκαιδεκᾰ́τη; ἑκκαιδέκᾰτον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ἑκκαιδέκᾰτος hekkaidékatos	ἑκκαιδεκᾰ́τη hekkaidekátē	ἑκκαιδέκᾰτον hekkaidékaton	ἑκκαιδεκᾰ́τω hekkaidekátō	ἑκκαιδεκᾰ́τᾱ hekkaidekátā	ἑκκαιδεκᾰ́τω hekkaidekátō	ἑκκαιδέκᾰτοι hekkaidékatoi	ἑκκαιδέκᾰται hekkaidékatai	ἑκκαιδέκᾰτᾰ hekkaidékata
Genitive	ἑκκαιδεκᾰ́του hekkaidekátou	ἑκκαιδεκᾰ́της hekkaidekátēs	ἑκκαιδεκᾰ́του hekkaidekátou	ἑκκαιδεκᾰ́τοιν hekkaidekátoin	ἑκκαιδεκᾰ́ταιν hekkaidekátain	ἑκκαιδεκᾰ́τοιν hekkaidekátoin	ἑκκαιδεκᾰ́των hekkaidekátōn	ἑκκαιδεκᾰ́των hekkaidekátōn	ἑκκαιδεκᾰ́των hekkaidekátōn
Dative	ἑκκαιδεκᾰ́τῳ hekkaidekátōi	ἑκκαιδεκᾰ́τῃ hekkaidekátēi	ἑκκαιδεκᾰ́τῳ hekkaidekátōi	ἑκκαιδεκᾰ́τοιν hekkaidekátoin	ἑκκαιδεκᾰ́ταιν hekkaidekátain	ἑκκαιδεκᾰ́τοιν hekkaidekátoin	ἑκκαιδεκᾰ́τοις hekkaidekátois	ἑκκαιδεκᾰ́ταις hekkaidekátais	ἑκκαιδεκᾰ́τοις hekkaidekátois
Accusative	ἑκκαιδέκᾰτον hekkaidékaton	ἑκκαιδεκᾰ́την hekkaidekátēn	ἑκκαιδέκᾰτον hekkaidékaton	ἑκκαιδεκᾰ́τω hekkaidekátō	ἑκκαιδεκᾰ́τᾱ hekkaidekátā	ἑκκαιδεκᾰ́τω hekkaidekátō	ἑκκαιδεκᾰ́τους hekkaidekátous	ἑκκαιδεκᾰ́τᾱς hekkaidekátās	ἑκκαιδέκᾰτᾰ hekkaidékata
Vocative	ἑκκαιδέκᾰτε hekkaidékate	ἑκκαιδεκᾰ́τη hekkaidekátē	ἑκκαιδέκᾰτον hekkaidékaton	ἑκκαιδεκᾰ́τω hekkaidekátō	ἑκκαιδεκᾰ́τᾱ hekkaidekátā	ἑκκαιδεκᾰ́τω hekkaidekátō	ἑκκαιδέκᾰτοι hekkaidékatoi	ἑκκαιδέκᾰται hekkaidékatai	ἑκκαιδέκᾰτᾰ hekkaidékata
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	—			—			ἑκκαιδεκᾰτώτᾰτος hekkaidekatṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.