ἑπταβόειος

Ancient Greek

Etymology

From ἑπτά (heptá, “seven”) +‎ βοείη (boeíē, “oxhide”) +‎ -ος (-os)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /hep.ta.bó.eː.os/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)ep.taˈbo.i.os/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ep.taˈβo.i.os/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ep.taˈvo.i.os/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ep.taˈvo.i.os/

Adjective

ἑπτᾰβόειος • (heptabóeios) m or f (neuter ἑπτᾰβόειον); second declension

of seven oxhides

Declension

Second declension of ἑπτᾰβόειος; ἑπτᾰβόειον (Attic)

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	ἑπτᾰβόειος heptabóeios	ἑπτᾰβόειον heptabóeion	ἑπτᾰβοείω heptaboeíō	ἑπτᾰβοείω heptaboeíō	ἑπτᾰβόειοι heptabóeioi	ἑπτᾰβόειᾰ heptabóeia
Genitive	ἑπτᾰβοείου heptaboeíou	ἑπτᾰβοείου heptaboeíou	ἑπτᾰβοείοιν heptaboeíoin	ἑπτᾰβοείοιν heptaboeíoin	ἑπτᾰβοείων heptaboeíōn	ἑπτᾰβοείων heptaboeíōn
Dative	ἑπτᾰβοείῳ heptaboeíōi	ἑπτᾰβοείῳ heptaboeíōi	ἑπτᾰβοείοιν heptaboeíoin	ἑπτᾰβοείοιν heptaboeíoin	ἑπτᾰβοείοις heptaboeíois	ἑπτᾰβοείοις heptaboeíois
Accusative	ἑπτᾰβόειον heptabóeion	ἑπτᾰβόειον heptabóeion	ἑπτᾰβοείω heptaboeíō	ἑπτᾰβοείω heptaboeíō	ἑπτᾰβοείους heptaboeíous	ἑπτᾰβόειᾰ heptabóeia
Vocative	ἑπτᾰβόειε heptabóeie	ἑπτᾰβόειον heptabóeion	ἑπτᾰβοείω heptaboeíō	ἑπτᾰβοείω heptaboeíō	ἑπτᾰβόειοι heptabóeioi	ἑπτᾰβόειᾰ heptabóeia
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	ἑπτᾰβοείως heptaboeíōs		ἑπτᾰβοειότερος heptaboeióteros		ἑπτᾰβοειότᾰτος heptaboeiótatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

ἑπταβόειος

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Declension

Further reading