ἱμαντόπους

Ancient Greek

From ἱμάς (himás, “leathern strap”) +‎ πούς (poús, “foot”).

ἱμαντόπους • (himantópous) m (genitive ἱμαντόποδος); third declension

Third declension of ὁ ἱμαντόπους; τοῦ ἱμαντόποδος (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ ἱμαντόπους ho himantópous	τὼ ἱμαντόποδε tṑ himantópode	οἱ ἱμαντόποδες hoi himantópodes
Genitive	τοῦ ἱμαντόποδος toû himantópodos	τοῖν ἱμαντοπόδοιν toîn himantopódoin	τῶν ἱμαντοπόδων tôn himantopódōn
Dative	τῷ ἱμαντόποδῐ tôi himantópodi	τοῖν ἱμαντοπόδοιν toîn himantopódoin	τοῖς ἱμαντόποσῐ / ἱμαντόποσῐν toîs himantóposi(n)
Accusative	τὸν ἱμαντόποδᾰ tòn himantópoda	τὼ ἱμαντόποδε tṑ himantópode	τοὺς ἱμαντόποδᾰς toùs himantópodas
Vocative	ἱμαντόπους himantópous	ἱμαντόποδε himantópode	ἱμαντόποδες himantópodes
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension. Nominative singular -ς (-s) arose by reduction of the original cluster *-ds.