ἱμερτός

Ancient Greek

Etymology

From ἱμείρω (himeírō, “to long for, desire”) +‎ -τός (-tós, adjectival suffix).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /hiː.mer.tós/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)i.merˈtos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /i.merˈtos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /i.merˈtos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.merˈtos/

Adjective

ἱ̄μερτός • (hīmertós) m (feminine ἱ̄μερτή, neuter ἱ̄μερτόν); first/second declension

longed for, desired, lovely

Declension

First and second declension of ἱ̄μερτός; ἱ̄μερτή; ἱ̄μερτόν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ἱ̄μερτός hīmertós	ἱ̄μερτή hīmertḗ	ἱ̄μερτόν hīmertón	ἱ̄μερτώ hīmertṓ	ἱ̄μερτᾱ́ hīmertā́	ἱ̄μερτώ hīmertṓ	ἱ̄μερτοί hīmertoí	ἱ̄μερταί hīmertaí	ἱ̄μερτᾰ́ hīmertá
Genitive	ἱ̄μερτοῦ hīmertoû	ἱ̄μερτῆς hīmertês	ἱ̄μερτοῦ hīmertoû	ἱ̄μερτοῖν hīmertoîn	ἱ̄μερταῖν hīmertaîn	ἱ̄μερτοῖν hīmertoîn	ἱ̄μερτῶν hīmertôn	ἱ̄μερτῶν hīmertôn	ἱ̄μερτῶν hīmertôn
Dative	ἱ̄μερτῷ hīmertôi	ἱ̄μερτῇ hīmertêi	ἱ̄μερτῷ hīmertôi	ἱ̄μερτοῖν hīmertoîn	ἱ̄μερταῖν hīmertaîn	ἱ̄μερτοῖν hīmertoîn	ἱ̄μερτοῖς hīmertoîs	ἱ̄μερταῖς hīmertaîs	ἱ̄μερτοῖς hīmertoîs
Accusative	ἱ̄μερτόν hīmertón	ἱ̄μερτήν hīmertḗn	ἱ̄μερτόν hīmertón	ἱ̄μερτώ hīmertṓ	ἱ̄μερτᾱ́ hīmertā́	ἱ̄μερτώ hīmertṓ	ἱ̄μερτούς hīmertoús	ἱ̄μερτᾱ́ς hīmertā́s	ἱ̄μερτᾰ́ hīmertá
Vocative	ἱ̄μερτέ hīmerté	ἱ̄μερτή hīmertḗ	ἱ̄μερτόν hīmertón	ἱ̄μερτώ hīmertṓ	ἱ̄μερτᾱ́ hīmertā́	ἱ̄μερτώ hīmertṓ	ἱ̄μερτοί hīmertoí	ἱ̄μερταί hīmertaí	ἱ̄μερτᾰ́ hīmertá
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ἱ̄μερτῶς hīmertôs			ἱ̄μερτότερος hīmertóteros			ἱ̄μερτότᾰτος hīmertótatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.