ὀλιγοσύλλαβος

Ancient Greek

Etymology

From ὀλῐγο- (oligo-, “little, few”) +‎ σῠλλᾰβή (sullabḗ, “syllable”) +‎ -ος (-os).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /o.li.ɡo.sýl.la.bos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /o.li.ɡoˈsyl.la.bos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /o.li.ɣoˈsyl.la.βos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /o.li.ɣoˈsyl.la.vos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /o.li.ɣoˈsi.la.vos/

Adjective

ὀλῐγοσῠ́λλᾰβος • (oligosúllabos) m or f (neuter ὀλῐγοσῠ́λλᾰβον); second declension

of few syllables

Inflection

Second declension of ὀλῐγοσῠ́λλᾰβος; ὀλῐγοσῠ́λλᾰβον (Attic)

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	ὀλῐγοσῠ́λλᾰβος oligosúllabos	ὀλῐγοσῠ́λλᾰβον oligosúllabon	ὀλῐγοσῠλλᾰ́βω oligosullábō	ὀλῐγοσῠλλᾰ́βω oligosullábō	ὀλῐγοσῠ́λλᾰβοι oligosúllaboi	ὀλῐγοσῠ́λλᾰβᾰ oligosúllaba
Genitive	ὀλῐγοσῠλλᾰ́βου oligosullábou	ὀλῐγοσῠλλᾰ́βου oligosullábou	ὀλῐγοσῠλλᾰ́βοιν oligosulláboin	ὀλῐγοσῠλλᾰ́βοιν oligosulláboin	ὀλῐγοσῠλλᾰ́βων oligosullábōn	ὀλῐγοσῠλλᾰ́βων oligosullábōn
Dative	ὀλῐγοσῠλλᾰ́βῳ oligosullábōi	ὀλῐγοσῠλλᾰ́βῳ oligosullábōi	ὀλῐγοσῠλλᾰ́βοιν oligosulláboin	ὀλῐγοσῠλλᾰ́βοιν oligosulláboin	ὀλῐγοσῠλλᾰ́βοις oligosullábois	ὀλῐγοσῠλλᾰ́βοις oligosullábois
Accusative	ὀλῐγοσῠ́λλᾰβον oligosúllabon	ὀλῐγοσῠ́λλᾰβον oligosúllabon	ὀλῐγοσῠλλᾰ́βω oligosullábō	ὀλῐγοσῠλλᾰ́βω oligosullábō	ὀλῐγοσῠλλᾰ́βους oligosullábous	ὀλῐγοσῠ́λλᾰβᾰ oligosúllaba
Vocative	ὀλῐγοσῠ́λλᾰβε oligosúllabe	ὀλῐγοσῠ́λλᾰβον oligosúllabon	ὀλῐγοσῠλλᾰ́βω oligosullábō	ὀλῐγοσῠλλᾰ́βω oligosullábō	ὀλῐγοσῠ́λλᾰβοι oligosúllaboi	ὀλῐγοσῠ́λλᾰβᾰ oligosúllaba
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	ὀλῐγοσῠλλᾰ́βως oligosullábōs		ὀλῐγοσῠλλᾰβώτερος oligosullabṓteros		ὀλῐγοσῠλλᾰβώτᾰτος oligosullabṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

ὀλῐγοσῠλλᾰβῐ́ᾱ (oligosullabíā)